|
Scouting Labelterreinen  Scouting Labelterreinen zijn kampeerterreinen voor scouts. Het label, ingevoerd in 1976, is een keurmerk voor de aangesloten terreinen. Om het keurmerk te krijgen, moet een terrein aan diverse richtlijnen voldoen[1]. Het beheer van de terreinen is in handen van vrijwilligers, geheel in lijn met de gehele organisatiestructuur van Scouting Nederland. Scoutinggroepen kunnen zelfstandig kamperen op de labelterreinen, wel is er kampstaf aanwezig die er onder andere op toeziet dat kampeerders zich aan de geldende kampregels houden. In de meeste gevallen kunnen groepen ver uit elkaar staan waardoor zij privacy hebben ten opzichte van andere kamperende groepen. De terreinen bieden vrijwel altijd ruimte voor het stoken van een kampvuur en overige scoutingactiviteiten. Op een aantal terreinen staat ook een bivakgebouw, dat gehuurd kan worden door scoutingverenigingen. Deze gebouwen worden over het algemeen gebruikt voor de scoutingkampen van de jongere speltakken, zoals welpen, bevers of dolfijnen Er zijn terreinen waar het, in rustige perioden, ook voor niet-scoutingleden mogelijk is om te kamperen. Sommige labelterreinen hebben faciliteiten voor de mindervalide kampeerder, maar gezien de aard van de terreinen is dit niet altijd mogelijk. Overzicht LabelterreinenHuidige Labelterreinen[2]
Voormalige Labelterreinen
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
