Resolutie 721 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 721 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem aangenomen op 27 november 1991. De resolutie drong aan om het vier dagen eerder gesloten Akkoord van Genève na te leven, en stelde dit als voorwaarde voor een VN-vredesmacht in Joegoslavië. Achtergrond Zie Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In 1980 overleed de Joegoslavische leider Tito, die decennialang de bindende kracht was geweest tussen de zes deelstaten van het land. Na zijn dood kende het nationalisme een sterke opmars, en in 1991 verklaarden verschillende deelstaten zich onafhankelijk. Hierdoor braken er burgeroorlogen uit, met minderheden die tegen onafhankelijkheid waren in de deelstaten. Zo geschiedde ook in Kroatië, waar in de eerste helft van de jaren 1990 een bloedige burgeroorlog werd uitgevochten tussen Kroaten en Serven, en waarbij op grote schaal etnische zuiveringen plaatsvonden. De VN-vredesmacht UNPROFOR, later vervangen door UNCRO, moest een staakt-het-vuren bewerkstelligen en veilige zones creëren voor de bevolking. Het Akkoord van GenèveOp 23 november 1991 onderhandelde de Amerikaan Cyrus Vance als speciaal gezant van VN-secretaris-generaal Javier Pérez de Cuéllar een akkoord om de vijandelijkheden in Kroatië te beëindigen. Het werd ondertekend door de Servische president Slobodan Milošević, de Kroatische president Franjo Tuđman en de Joegoslavische minister van Defensie generaal Veljko Kadijević. Er werd overeengekomen dat Kroatië de blokkade van Joegoslavische legerbasissen zou opheffen, het Joegoslavisch Volksleger zich zou terugtrekken uit Kroatië, er een staakt-het-vuren zou komen en er meegewerkt zou worden met de levering van noodhulp aan de bevolking. InhoudDe Veiligheidsraad:
Verwante resoluties |
Portal di Ensiklopedia Dunia