|
Raymond Bussières
Raymond Bussières (Ivry-la-Bataille, 3 november 1907 - Parijs, 29 april 1982) was een Frans acteur. Gedurende veertig jaar was hij vooral bekend als een uitstekende tweedeplansacteur in ongeveer 130 films. Hij werkte ook regelmatig voor de televisie. Leven en werkAfkomst en opleidingRaymond Bussières werd in Normandië in een onderwijzersgezin geboren. Zijn vader was actief in de sociale beweging en zijn moeder baatte een tabakswinkel uit. Omdat het gezin niet zo rijk was moest hij zijn plan om dokter te worden opbergen. In Parijs werd hij eerst bediende en daarna tekenaar-topograaf. Groupe OctobreHij kreeg belangstelling voor het amateurtheater en, helemaal in het verlengde van zijn vaders engagement, voor de Groupe Octobre, een theatergezelschap dat in het begin van de jaren dertig speelde op politieke bijeenkomsten, op straat en in fabrieken waar gestaakt werd. Hij leerde er onder meer Jacques Prévert, Pierre Prévert, Jean-Paul Le Chanois, Paul Grimault en Yves Allégret kennen. FilmdebuutVanaf 1933 begon hij figurantenwerk te doen in films. Louis Daquin, een geëngageerde jonge cineast, gaf hem in 1941 een eerste stevige rol in zijn eerste film, de tragikomedie Nous les gosses, een ode aan de solidariteit. ToneelBussières bleef ook werkzaam op de planken. Daar leerde hij de actrice Annette Poivre kennen met wie hij samen optrad in Une femme qui a le coeur trop petit van Fernand Crommelynck. Ze huwden en zouden vaak samen spelen. De populariteit van het koppel Poivre-Bussières was na de oorlog zo groot dat meerdere (ondertussen grotendeels vergeten) films rond hen werden opgebouwd. Filmcarrière van bijrollenJaren veertig en vijftigCineasten zoals Claude Autant-Lara, Marcel Carné, René Clair en André Cayatte deden meermaals een beroep op hem. Maar het was Henri-Georges Clouzot die hem in zijn politiefilms L'assassin habite au 21 (1941) en Quai des Orfèvres (1947) twee opmerkelijke boevenrollen liet vertolken. Hij was ook te zien in de spraakmakende en succesvolle oorlogsfilm Le Bataillon du ciel die vlak na de Tweede Wereldoorlog het waarheidsgetrouwe relaas deed van de training en de landing van een bataljon Franse parachutisten die de Résistance in Bretagne anno 1944 kwam ondersteunen. Vermeldenswaardig in die jaren waren ook zijn rollen van arbeider in het drama Casque d'or (waarin hij de beste vriend van Serge Reggiani vertolkte), in de komedies Les Belles de nuit (als vriend van Gérard Philipe) en Paris, Palace Hôtel en in de tragikomedie Porte des Lilas (met Georges Brassens in zijn enige filmrol). Buitenlandse filmsAl die bijrollen brachten hem enige bekendheid op wat hem toeliet in een aantal Italiaanse en Engelstalige prenten mee te spelen. Schoolvoorbeelden hiervan waren komedies van Steno of Michele Lupo en Fanny, de Hollywoodversie van de Marseille-trilogie van Marcel Pagnol. Latere carrièreTot op het einde van zijn leven bleef hij schitteren in zijn tweedeplansrollen. De komedies van Claude Zidi (L'Aile ou la Cuisse, 1976, Les Sous-doués, 1980) en van Gérard Oury (La Carapate, 1978), tragikomedies zoals het Zwitserse Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000 (1976), misdaadfilms zoals Le Gang (1977) en drama's zoals Invitation au voyage (1982) zijn enkele bekende voorbeelden. EngagementHij bleef zijn politiek engagement zijn hele leven trouw: hij was een militant syndicalist binnen de acteursvakbond. PrivélevenBussières was gehuwd met de actrice Annette Poivre. In 1982 overleed hij op 74-jarige leeftijd aan kanker in Parijs. FilmografieLange speelfilms (selectie)
Televisie (selectie)
 Zie de categorie Raymond Bussières van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
