|
Pieter Eduard Verkade
Pieter Eduard Verkade (Zaandam, 21 mei 1891 – 's-Gravenhage, 17 september 1979) was een Nederlands scheikundige, hoogleraar warenkennis, de chemie en de technologie der handelswaren aan de Handels-Hoogeschool te Rotterdam, tegenwoordig de Erasmus Universiteit Rotterdam, waar hij tot driemaal toe een studiejaar optrad als rector magnificus. Van 1938 tot 1961 was hij verder hoogleraar organische chemie aan de Technische Hogeschool Delft. LevensloopVerkade was de zoon van Cornelis Pieter Verkade (1864-1934), lid van het geslacht Verkade, en Johanna Liwijn (1866-1943) Hij groeide op in Zaandam, waar zijn vader directeur was van een stijfselfabriek. Hij studeerde af in scheikunde aan de Technische Hogeschool Delft in 1913. Daar promoveerde hij verder in 1915 bij Jacob Böeseken, hoogleraar in de organische scheikunde, op het proefschrift Hydratatie van organiese zuuranhydrieden.[1] Na zijn promotie werd Verkade in 1916 aangesteld als privaatdocent aan de Technische Hogeschool in Delft, en in Rotterdam als assistent van Frederik van Iterson aan de Nederlandsche Handels-Hoogeschool. In Rotterdam beheerde hij de verzameling van handelswaren en van grondstoffen en producten der nijverheid. Hij werd hier achtereenvolgens benoemd tot conservator in 1917 en lector voor de warenkennis, en in 1919 hoogleraar in de warenkennis, de chemie en de technologie der handelswaren te Rotterdam. In Rotterdam was Verkade tot drie keer toe Rector magnificus in de studiejaren 1923-1924, 1930-1931 en 1936-1937. In 1938 werd Verkade in Delft benoemd tot gewoon hoogleraar in de organische chemie en haar toepassing als opvolger van Jacob Böeseken. Nog ruim twintig jaar gaf Verkade daar college, begeleidde studenten en verrichtte onderzoek, voor hij in 1961 met emeritaat ging. Een van zijn afstudeerders was Herman van Bekkum. FamilieVerkade trouwde in 1923 met Anna Jacoba Sandbergen (1901) met wie hij twee zonen kreeg. In 1938 verhuisde Verkade naar Delft. WerkOnderzoek in Rotterdam  Aan de Handels-Hoogeschool te Rotterdam deed Verkade onderzoek naar de verbrandingswarmte van organische verbindingen. Snelders vatte dit als volgt samen:
In de jaren 1930 richtte hij zijn onderzoek op de "vetstofwisseling, waarbij het verschijnsel van de Z-oxidatie werd ontdekt d.w.z. oxidatie van de eindstandige methylgroep van het vetzuur tot een carboxylgroep."[1] Onderzoek in DelftAan de Technische Hogeschool Delft deed Verkade onderzoek naar zoetstoffen. In zijn laboratorium synthetiseerden "de stof 5-nitro-2-propoxybenzeenamine oftwel, P4000. Een krachtig zoetmiddel: niet alleen ruim vierduizendmaal zoeter dan suiker maar ook zoeter dan vele andere synthetische zoetstoffen."[2] Leendert Maat (2001) verklaart:
Dit was een van de vele organisch-chemische onderzoekingen, die Verkade in Delft verrichtte. Daaronder was ook "een grote reeks syntheses van de mono-, di- en tryglyceriden, waaraan hij sinds 1935 in Rotterdam was begonnen."[1] Publicaties
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
 Zie de categorie Pieter Eduard Verkade van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
