Phasmasaurus

Phasmasaurus
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Orde: Squamata (Schubreptielen) Onderorde: Lacertilia (Hagedissen) Infraorde: Scincomorpha (Skinkachtigen) Familie: Scincidae (Skinken) Onderfamilie: Eugongylinae
Geslacht
Phasmasaurus Sadlier, Bauer, Shea & Smith, 2015
Phasmasaurus op Wikispecies
Portaal    Biologie Herpetologie

Phasmasaurus is een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Ross Allen Sadlier, Aaron Matthew Bauer, Glenn Michael Shea en Sarah A. Smith in 2015.[1] Beide soorten behoorden eerder tot het geslacht Lioscincus. In veel literatuur staan de soorten onder hun verouderde wetenschappelijke naam bekend.

De wetenschappelijke naam Phasmasaurus is afgeleid van het insectengeslacht Phasma, een groep van wandelende takken. De onderzoekers vonden het gedrag van de hagedissen lijken op dat van een wandelende tak. De naam 'phasma' betekent vrij vertaald 'spookachtige verschijning', het woord komt uit het Neolatijn en is afgeleid van het oorspronkelijke Griekse woord φάσμα.[2]

Uiterlijke kenmerken

De soorten bereiken een lichaamslengte exclusief staart van ongeveer zes tot 6,5 centimeter. Het lichaam is langwerpig van vorm, de staart is ten minste 2,5 zo lang als het lichaam.

Op de kop zijn altijd vier supraoculaire schubben aanwezig, dit zijn de schubben boven het oog. De nasale schubben, de schubben waar de neusgaten zijn gelegen, staan relatief ver uit elkaar. De schubben op de rug zijn meervoudig gekield, bij de soort Phasmasaurus maruia zijn drie lage kielen te zien en bij Phasmasaurus tillieri zijn altijd twee hogere kielen aanwezig.[3]

Verspreiding en habitat

Beide soorten komen endemisch voor in Nieuw-Caledonië. De habitat bestaat uit drogere tot vochtige, rotsige gebieden met een dichte struikachtige begroeiing. De skinken zijn overdag actief en zonnen graag op rotsen. Bij gevaar schuilen ze in rotsspleten of onder stenen.[4]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan beide soorten een beschermingsstatus toegewezen. De soort Phasmasaurus maruia wordt beschouwd als 'bedreigd' (Endangered of EN) en Phasmasaurus tillieri wordt gezien als 'gevoelig' (Near Threatened of NT).[4]

Levenswijze

De skinken zijn bodembewonend en overdag actief, ze nemen graag een zonnebad op de rotsen. De voortplantingswijze van de soorten verschilt, Phasmasaurus maruia zet eieren af op de bodem en de soort Phasmasaurus tillieri is eierlevendbarend, bij deze laatste soort komen de jongen levend ter wereld.

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam	Auteur	Verspreidingsgebied
Phasmasaurus maruia	Sadlier, Whitaker & Bauer, 1998	Nieuw-Caledonië
Phasmasaurus tillieri	Ineich & Sadlier, 1991	Zuidelijk Nieuw-Caledonië

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties

Referenties

1. Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Phasmasaurus.
2. Wiktionary, Phasma.
3. Ross Allen Sadlier, Aaron Matthew Bauer, Glenn Michael Shea & Sarah A. Smith, Taxonomic Resolution to the Problem of Polyphyly in the New Caledonian Scincid Lizard Genus Lioscincus (Squamata: Scincidae). Gearchiveerd op 18 mei 2018. Geraadpleegd op 25 augustus 2018.
4. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Phasmasaurus - IUCN Red List.

Bronnen

• (en) – Ross Allen Sadlier, Aaron Matthew Bauer, Glenn Michael Shea & Sarah A. Smith - Taxonomic Resolution to the Problem of Polyphyly in the New Caledonian Scincid Lizard Genus Lioscincus (Squamata: Scincidae) - Website
• (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Phasmasaurus - Website Geconsulteerd 31 augustus 2018