Pervasieve ontwikkelingsstoornis
Pervasieve ontwikkelingsstoornissen (Pervasive Developmental Disorders, PDD) is een term in de psychiatrie waarmee een ontwikkelingsstoornis wordt aangeduid die 'diep doordringt'; de stoornis heeft een grote invloed op het verloop van de ontwikkeling op tal van gebieden, zoals sociale relaties en vaardigheden, taal en voorstellingsvermogen, het zelfbeeld, motoriek, gevoelens, spel en fantasie, de beleving en het begrip van vooral de sociale omgeving, maar eigenlijk de hele dagelijkse wereld; ook de fysieke omgeving en verschijnselen. In vorige versies van de internationale standaarden voor psychiatrie Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) en International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD) werden de pervasieve ontwikkelingsstoornissen onderverdeeld in subtypen. Sinds de vijfde editie van de DSM (DSM-5, 2013) en de elfde versie van de ICD (ICD-11, formeel van kracht sinds 1 januari 2022[1]) is dat niet langer het geval en zijn de pervasieve ontwikkelingsstoornissen samengevoegd tot één diagnose: autismespectrumstoornis.[2][3] DSM-IVIn de vierde editie van de DSM, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV, 1994, gereviseerde versie DSM-IV-TR 2000) werden deze subtypen onderscheiden:
Zie ookExterne linksVoetnoten
|
Portal di Ensiklopedia Dunia