Pauline van de Ven
Pauline van de Ven (Houthem, 2 januari 1956) is een Nederlandse schrijfster en beeldend kunstenaar.[1] Na haar afstuderen in milieu-economie aan de UvA debuteerde ze in 1997 bij Uitgeverij Balans met de maatschappijsatire Drijvend Paviljoen. Ze schreef zeven romans en een aantal geïllustreerde verhalen. In 2014 ontving ze de Halewijnprijs voor haar gehele oeuvre. Haar digitale schilderwerk werd meermaals bekroond. LevensloopPauline van de Ven groeide op in een landelijk dorp in Zuid-Limburg. Haar vader was burgemeester van Bunde en Geulle, moeder eveneens jurist. Het gezin met drie kinderen woonde op Rustenburg in Bunde, een omgeving van boeren en fruittelers bij het riviertje de Geul en viel in 1963 uiteen toen de moeder overleed. Pauline groeide daarna op in een divers milieu van een boerenfamilie en een mijnwerkersgezin in het dorp, het fabrikantengezin van haar grootouders en een oom die uitgever was. Het gezin werd herenigd onder het tweede huwelijk van de vader. Pauline werd van het Jeanne d'Arc lyceum in Maastricht overgeplaatst naar de Havo. Na de middelbare school verkocht ze tijdschriften en bioscoopkaartjes, prijsde boeken, vulde cementzakken, gidste toeristen en vulde polisnummers in. In 1978 verruilde ze een toehoorders-opleiding aan het Instituut voor Perswetenschappen voor een aanstelling bij Foodmagazine. Vanaf 1980 werkte ze op de economische redacties van Trouw, NRC en Intermediair. Ze publiceerde enkele economische non-fictieboeken bij uitgeverij Balans. In 1987 behaalde ze het wiskunde A diploma aan het avondlyceum voor Voortgezet algemeen volwassenenonderwijs. In 1995 studeerde ze af in (milieu-)economie aan de Universiteit van Amsterdam. In 1997 debuteerde ze met 'Drijvend Paviljoen' in fictie bij Balans. In 2000 beëindigde ze grotendeels haar werk als journalist om zich aan het schrijven en schilderen te wijden. Bibliografie
Bibliofiele uitgaven, geïllustreerd:
Vertaling:
Beeldend werkBegon vanuit prentkunst (boekillustratie) in 2004 met digitaal schilderen in raster, aanvankelijk traditioneel naturalistisch, later toenemend abstract. Experimenteerde met raster-vectorcombinaties en vanaf 2013 met volledig vector. Een fase met figuratief werk in grijstinten markeert de overgang naar volledig vector waarbij de penseelstreek en de polychromie worden verlaten. Het latere vectorwerk herintroduceert kleur in sobere geometrische vormen en exploreert contrasten tussen 'hard' en 'zacht'. Deze symboliseren de rede en het gevoel, waarbij gestreefd wordt naar balans. Van de Ven onderhoudt Digital painting, a survey[2] ter bevordering van het begrip van digitale schilderkunst (2013-22) en stelde een Certificate of Unicity[3] op ter bevordering van het ontstaan van een betrouwbare markt voor origineel digitaal schilderwerk. Prijzen
AuteursdomeinNa haar vertrek bij uitgeverij de Geus richtte ze in 2005 samen met Eisjen Schaaf Stichting Auteursdomein op, een non-profituitgeverij en belangenbehartiger voor auteurs.[6] De stichting stelde zich ten doel de verzwakte positie van schrijvers juridisch en economisch te versterken met behulp van toen opkomende technieken zoals print-on-demand en e-boek. Trivia
Externe linksBronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia