Hassouni's ouders zijn van Marokkaanse afkomst. Haar vader komt uit "een familie van juristen en docenten".[2] Ze heeft een jongere broer en zuster.[3] Op de middelbare school volgde ze gedurende drie jaar dramalessen. Na de havo, die ze afrondde in 2003, volgde ze tot 2005 een studie museologie. Ze studeerde rechten aan de Vrije Universiteit, maar beëindigde haar studie, omdat ze zich wilde richten op haar acteercarrière.
Met haar rol als Dunya in de televisieserie Dunya en Desie (2002-2004) verwierf ze snel bekendheid; de serie won diverse prijzen in binnen- en buitenland. Al jong, in 2005, zei ze in een interview dat ze niet in clichérollen voor moslima's wilde spelen.[4] In 2005 speelde ze, naast Jacob Derwig, de hoofdrol in de televisiefilm Offers van Dana Nechushtan. Op 20 november 2006 ontving ze als eerste Nederlander een Emmy Award in de categorie Beste Actrice voor haar rol als Laila in deze film. In een interview met de Volkskrant in 2017 vertelde ze de toegekende Emmy later meer als een vloek dan een zegen te ervaren, grote nieuwe rollen bleven uit.[5]
In 2008 speelde ze een bijrol in de film Anubis en het pad der 7 zonden als Charlotte, een geest. Hassouni verhuisde in 2010 naar New York, waar ze twee jaar lang een acteeropleiding volgde aan de William Esper Studio,[6] waar men de acteermethoden van Sanford Meisner doceert. In 2010 speelde ze voor het eerst in een buitenlandse filmproductie: de Italiaans-Irakese film Golakani Kirkuk - The Flowers of Kirkuk.[7] In 2013 speelde Hassouni een rol in de komediefilm Soof. In datzelfde jaar stond ze op het toneel als voorprogramma van de De Nieuw Amsterdam-voorstelling PAX Hominis met haar solovoorstelling Een teruggedachte.[8] Ook nam ze in dat jaar deel aan vier afleveringen van het televisieprogramma Atlas van de AVRO, waarin twaalf bekende Nederlanders het tegen elkaar en zichzelf opnemen tijdens een extreme tocht door het Atlasgebergte. In 2014 deed ze een theatrale reading van de tekst We have seen a revolution van Anna Maria Versloot tijdens het Reporting Change Event in Amsterdam.[9]
Eveneens in 2014 speelde ze een van de drie hoofdrollen in de voorstelling De handen van Fatma van Theater Zuidpool Antwerpen.[10] In 2016 acteerde ze weer in diverse rollen, zoals in de televisieserie Flikken Rotterdam. In het Volkskrant-interview van 2017 vertelde zij dat ze haar hele leven depressies heeft. Na een knieoperatie in 2014 kreeg ze een zwaardere depressie dan ze eerder had meegemaakt. Ze besloot te stoppen met acteren in rollen waar ze niet achter stond[11] en iets anders te gaan doen; ze startte met een studie Engelse taal en cultuur aan de Universiteit van Amsterdam en schreef daarnaast een kinderboek, Hoekjes van geluk. Ze studeerde af in 2017. In datzelfde jaar werd het kinderboek uitgebracht.[5]
Hassouni speelde de hoofdrol Leyla in de film Meskina die in première ging op 22 juli 2021 en sinds 4 maart 2022 te zien is op Netflix.[13][14]
Hassouni publiceerde op 29 oktober 2022 een boek, Wat de fak, bij uitgever De Bezige Bij.[15] Hierin beschrijft ze structurele seksistische en racistische ervaringen als actrice in de film- en televisiewereld, zoals seksistische en racistische ervaringen met tegenspelers en regisseurs en clichérollen die ze kreeg aangeboden vanwege haar etnische achtergrond. Het boek begint met een citaat van Hélène Cixous. Zij en Cixous vonden zich niet rijp genoeg voor een dergelijk boek, maar konden niets anders doen dan het schrijven. De beschreven constateringen brachten haar tot het stoppen van haar carrière als actrice.[16][17]
↑Mar Oomen, Moslima's op het pad van de roem - Geen Fatima-rolletjes (pdf). Vrij Nederland (13 augustus 2005). Gearchiveerd op 22 januari 2022. Geraadpleegd op 4 november 2022 – via MarOomen.nl. “ik heb natuurlijk mijn grenzen. Ik doe geen Fatima-rolletjes, ik weiger de clichémoslima met hoofddoek te spelen die in elkaar geslagen wordt door haar broer.”
↑We have seen a revolution - Documentair theater. Anna Maria Versloot. Geraadpleegd op 29 mei 2022. “2014 - In opdracht van Human Rights Watch. - Een Egyptische fotografe en een Jordanees- Palestijnse onderzoekster in Libië over hun ervaringen tijdens de Arabische Lente. - Regie: Pieter Athmer - Spel: Nazmiye Oral, Maryam Hassouni / Jacobien Elffers.”
↑ abConstance van Amstel, Dit zijn de mooiste Flikken van Rotterdam. Metro (7 januari 2016). Gearchiveerd op 4 november 2022. Geraadpleegd op 4 november 2022. “Ik heb aan karate, taekwondo en boksen gedaan, Bruce Lee was mijn hero. (...) Als ik een rol accepteer, ben ik me erg bewust van de beeldvorming. Ik doe niet mee aan beeldvorming waar ik niet achter sta. Dat mijn personage Lieve Jansons geen stereotype Marokkaanse is, vind ik een vooruitgang in de Nederlandse televisiewereld.”
