Lichtgevoelige weerstandEen lichtgevoelige weerstand of LDR (light-dependent resistor) is een elektrische component waarvan de weerstand beïnvloed wordt door de hoeveelheid licht die erop valt. De weerstandswaarde van een LDR wordt kleiner, naarmate de LDR sterker wordt belicht. Hierdoor kan de waarde van de weerstand sterk variëren. Het gebruikte materiaal is meestal cadmiumsulfide, de weerstand in onbelichte toestand (donkerweerstand) bedraagt 1-10 MΩ, terwijl de weerstand bij belichting (lichtweerstand) (afhankelijk van het type en de hoeveelheid licht) 75-300 Ω is. LDR's reageren tamelijk traag. Met name het opbouwen van de donkerweerstand heeft een halfwaardetijd in de grootteorde van enige honderden milliseconden. PrincipeDe lichtgevoelige weerstand is gebaseerd op het foto-elektrisch effect: licht (fotonen) valt op elektronen die zich in de valentieband bevinden. Het elektron neemt de energie op en verkrijgt hierdoor voldoende energie om de verboden zone te overbruggen en van de valentieband naar de geleidingsband te springen. Daarmee is het elektron niet langer aan zijn atoom gebonden en beweegt als vrij elektron in het kristalrooster. Dit vrije elektron draagt bij aan de verhoging van de elektrische geleiding van de LDR (de verlaging van de weerstand).[1] Kwaliteit, voor- en nadelenLDR's verouderen vrij snel. De veroudering leidt ertoe dat de weerstand bij belichting steeds hoogohmiger wordt.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia