Het Kasteel van Montsoreau-Museum van Hedendaagse Kunst, gelegen in de Loiredal, is een Frans privaat museum voor hedendaagse kunst dat voor het publiek toegankelijk is.[1][2][3][4] Het project werd in november 2014 geïnitieerd door Philippe Méaille en op 8 april 2016 ingehuldigd. De vaste collectie, verzameld door Philippe Méaille gedurende de afgelopen 25 jaar, is niet alleen bedoeld om te worden geëxposeerd in het Kasteel van Montsoreau, maar ook om te worden geëxposeerd en uitgeleend aan andere instellingen.[5][6][7] Het collectie van Philippe Méaille is het werelds grootste verzameling werken van de radicale conceptualistenArt & Language.[8][9][10] Deze kunststroming, aan de oorsprong van wat nu conceptuele kunst wordt genoemd, is nog steeds actief en wordt momenteel vertegenwoordigd door Michael Baldwin en Mel Ramsden.[11][12]
Gebouw
Het gebouw is een museumstuk op zich door zijn renaissancearchitectuur.[13] Het kasteel van Montsoreau is gebouwd op de top van een rotsachtig voorgebergte, gelegen in de rivierbedding van de Loire.[8] Dit rotsachtige voorgebergte heeft zijn naam gegeven aan de stad Montsoreau (de berg Soreau). Deze bijzonder plaatsen verklaart waarom het kasteel van Montsoreau, in tegenstelling tot andere kastelen van de Loire, als enige in de rivierbedding van de Loire is gebouwd.[1]
Collectie
De collectie Philippe Méaille, is 's werelds grootste verzameling werken van Art & Language, de bron van conceptuele kunst.[14][15] Het collectie is geïnstalleerd op de eerste twee verdiepingen van het museum. Het is uitsluitend samengesteld uit werken van de kunstenaarsgroep Art & Language.[16] Een overeenkomst uit 2016 met Tate Modern machtigt de vertoning van een film die door deze instelling en de Bloomberg-stichting wordt gecoproduceerd om te worden tentoongesteld in het Kasteel van Montsoreau-Museum voor Hedendaagse Kunst. Art & Language - opgericht in 1968, dat zijn naam ontleent aan het gelijknamige tijdschrift Art-Language - bestaat uit Britten, Amerikanen en Australiërs.[17] Hun bijtende vragen over de status van de kunstenaar, het kunstwerk of zelfs de instelling zelf maken ze gezien als de meest radicale figuren in de kunstgeschiedenis van de tweede helft van de twintigste eeuw.[18][19]
Fotogalerij
Art & Language: Art & Language: Art-Language, Vol.3 Nr.1, 1974.
,_Tate_Modern,_London_-_20130627.jpg)
