Jeroen Rietvelt

(✔/✂/→)

Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.

Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen.
Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst. Voel je vrij het artikel te bewerken.
Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.

Jeroen Rietvelt (augustus 1978) is een Nederlandse bewegingswetenschapper/inspanningsfysioloog (MSc.) en Strength & Conditioning coach (CSCS, ASCAL2, EXOS). Werkzaam in de topsport en binnen het HBO en Master onderwijs.

Van 2012 tot 2017 was hij werkzaam voor NOC*NSF TeamNL op Papendal waar hij o.a. eindverantwoordelijk was voor de Strength & Conditioning afdeling op de Paralympische Olympische Zomerspelen van Rio in 2016. Hier werden successen gevierd met o.a. de gouden medailles van Teun Mulder/Tristan Bangma[1] en Kelly van Zon.[2]

Na zijn periode in Nederland is Rietvelt samen met Johan de Wit, Robin Derks (2015-2018) en Dennis van der Gun (2018-2022) voor de Japanse schaatsbond gaan werken. In de rol van krachttrainer en inspanningsfysioloog was hij in de periode 2015-2022 verantwoordelijk voor de krachtprogramma's, inspanningstesten en monitoring van de rijders van de nationale selecties sprint en allround.

Op het WK Allround in Berlijn in dat eerste seizoen wisten Misaki Oshigiri, Miho Takagi en Ayaka Kikuchi bij de eerste acht te eindigden. Bij de wereldbeker in Astana tussen 2 en 4 december 2016 gingen maar liefst tien medailles, waarvan de helft van goud, naar Japan en tijdens de eerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen erop behaalde Japan zes gouden, een zilveren en een bronzen medaille. Op de ploegenachtervolging voor vrouwen reden de Japanners het bijna acht jaar oude wereldrecord van de Canadese dames uit de boeken. Tijdens de Olympische Winterspelen in PyeongChang behaalde de ploeg twee keer goud en één keer zilver. Aan het einde van het seizoen werd Miho Takagi in de buitenlucht van Amsterdam wereldkampioene allround.[3] In 2020 werd ze voor vervolgens ook voor het eerst wereldkampioen op de sprint.[4] Op de Olympische Winterspelen 2022 in Peking behaalde Miho Takagi goud op de 1.000 meter.

Team Gold

Na de periode in Japan is Rietvelt sinds juni 2022 samen met Johan De Wit verder gegaan met Miho Takagi.[5] In april 2023 werd bekend dat de ploeg Team Gold rondom Takagi werd opgebouwd met meerdere internationale rijders waaronder Ayano Sato, Yuma Murakami, Mei Han, Zongyang Ning. Rietvelt is hier als inspanningsfysioloog en krachttrainer. Vanaf het seizoen 2024-2025 is Team Gold uitgebreid met de rijders Taiyo Nonomura, Min-Seok Kim en Min-Sun Kim. In het seizoen 2023-2024 behaalde zowel Takagi als Ning de wereldtitel sprint in het zuid Duitse Inzell.[6]

Onderwijs

Naast zijn werkzaamheden in de topsport is Rietvelt ook werkzaam als opleider/docent in het HBO (bachelor en master fysiotherapie Hogeschool Utrecht) en binnen verschillende nationale en internationale na- en bijscholingsinstituten.

Bronnen, noten en/of referenties

1. Goud voor Bangma/Mulder op kilometer tijdrit. nos.nl (11 september 2016). Geraadpleegd op 21 januari 2025.
2. 'Vechtersbaasje' Van Zon: dit is hartstikke mooi. nos.nl (13 september 2016). Geraadpleegd op 21 januari 2025.
3. Takagi bekroont indrukwekkend seizoen met wereldtitel allround. nos.nl (10 maart 2018). Geraadpleegd op 21 januari 2025.
4. Takagi levert bijzondere prestatie met wereldtitel sprint, Leerdam vijfde. nos.nl (29 februari 2020). Geraadpleegd op 21 januari 2025.
5. Takagi en De Wit trekken eigen plan om 'beste schaatsteam ter wereld' te worden. nos.nl (12 november 2022). Geraadpleegd op 21 januari 2025.
6. Ning Becomes First Chinese World Sprint Champion After Thriller On Final Day. www.isu-skating.com (9 maart 2024). Geraadpleegd op 21 januari 2025.