Jean-Marc Renard

Jean-Marc Renard
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Gewichtsklasse	Supervedergewichten
Nationaliteit	België
Geboortedatum	19 april 1956
Geboorteplaats	Amay
Geboorteland	België
Overlijdensdatum	27 augustus 2008
Overlijdensplaats	Erneuville
Overlijdensland	België
Sport	Boksen
Stijl	orthodox
Resultaten
Aantal gevechten	45
Overwinningen	40
Knockouts	24
Gelijk	1
Verloren	4
Portaal    Sport

Jean-Marc Renard (Amay, 19 april 1956 – Erneuville, 27 augustus 2008) was een Belgisch bokser.

Bokscarrière

Renard werd geboren in een gezin van in totaal 6 kinderen. Zijn vader, Jean Renard, was in de jaren 50 ook bokser. Na verschillende sporten te hebben beoefend, koos Renard om eveneens te gaan boksen.

Zijn carrière zou getekend blijven door een drama binnen het gezin. Zijn tweelingbroer pleegde zelfmoord en Renard heeft zijn dood nooit verwerkt. De relatie met zijn vader belandde daardoor ook op een absoluut dieptepunt: zo weigerde hij bijvoorbeeld steeds advies van zijn vader tijdens zijn bokscarrière. De dood van zijn broer en de daarbij behorende woede zou hij als extra kracht in de ring gebruiken.

Renard, die de bijnaam "De man met de glazen vuisten" had omdat hij "hard, maar kwetsbaar" was, was in de jaren 80 de beste Belgische bokser.[1] Enkele van zijn kampen waren zelfs live op de toenmalige BRT te zien. Freddy De Kerpel was Renards manager in diezelfde periode. Het hoogtepunt van zijn carrière was op 12 april 1984, toen hij de Europese bokstitel in Casavatore veroverde bij de supervedergewichten (-58,967 kg) door de Italiaan Alfredo Raininger op punten te verslaan. Later nam Jean Diadori hem onder zijn hoede.[2] Zijn poging op 2 juni in 1989 in Namen om wereldkampioen te worden tegen de Venezolaan Antonio Esparragoza mislukte.[3] Renard ging neer in de zesde ronde. Het zou zijn laatste profkamp zijn. Hij won er uiteindelijk 40 van de 45, waarvan 24 met K.O.: Renard verloor vier keer, waarvan eenmaal met K.O., en één kamp was onbeslist.[4]

Gewonnen titels

• Europees bokskampioen superpluimgewichten 1984

Verdere leven

Na zijn pensionering als bokser verhuisde Jean-Marc Renard naar de provincie Luxemburg. Hij probeerde verschillende keren ander werk uit, zonder veel succes. Daarna ging het snel bergafwaarts met Renard, mede door het feit dat de dood van zijn broer hem bleef achtervolgen. Hij pleegde zelfmoord en werd door zijn echtgenote 36 uur na zijn dood gevonden.[5] Renard overleed als gevolg van twee geweerschoten in zijn hoofd.[6] Hij had hiervoor reeds enkele mislukte pogingen daartoe ondernomen. Naast zijn lichaam troffen de speurders verschillende afscheidsbrieven aan.[7]

Na zijn overlijden richtte de boksclub Amay Boxing Club een jaarlijks boksgala in om hem te herdenken.[8]

Bronnen, noten en/of referenties

1. (fr) En pensant à Jean-Marc Renard. www.lavenir.net. Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
2. De Kerpel: "Heb er een uit de ring moeten slaan met een stoel". sporza.be (28 september 2017). Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
3. (fr) Rendez-vous avec Jean-Marc Renard. Le Soir. Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
4. (fr) DH Les Sports+, L'ancien boxeur Jean-Marc Renard s'est suicidé. DH Les Sports + (27 augustus 2008). Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
5. Jean-Marc Renard overleden. De Standaard. Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
6. Ex-bokskampioen Jean-Marc Renard pleegt zelfmoord. Het Nieuwsblad. Gearchiveerd op 20 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
7. Ex-bokskampioen Jean-Marc Renard pleegt zelfmoord. De Standaard. Gearchiveerd op 20 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.
8. (fr) Boxe: pas de gala Jean-Marc Renard à Amay cette année. Édition digitale de Huy-Waremme (28 oktober 2020). Gearchiveerd op 20 januari 2022. Geraadpleegd op 19 januari 2022.