|
Jean-François de La Harpe Jean-François de La Harpe (Parijs, 20 november 1739 - Parijs, 11 februari 1803), was een Frans schrijver van toneelstukken, poëzie, politieke voordrachten en literatuurrecensies. Hij stamde uit een verarmde adellijke familie uit Vaud, Zwitserland, en zijn vader ondertekende met zijn achternaam als Delharpe. Jean-François bleef achter als weeskind op een leeftijd van negen. Hij werd zes maanden opgenomen door de Sœurs de la Charité (Zusters van Liefde) en kreeg opleiding via een studiebeurs van de College d'Harcourt. Op zijn negentiende werd hij enkele maanden gevangengezet vanwege een satire die hij had geschreven tegen de protectoren van het college. La Harpe heeft zijn schuld hierin altijd ontkend. LoopbaanLa Harpe schreef in het begin meerdere heroïsche boeken, maar werd pas bij een breder publiek bekend na het schrijven van de tragedie Le Comte de Warwick in 1763. Hoewel al zijn overige tragedies allemaal flopten, groeide zijn roem, in het bijzonder vanwege zijn elegante en fijnzinnige werken die hij Éloges noemde en gingen over mensen als Hendrik IV, Fénelon, Racine en anderen. De Académie française bekroonde in totaal acht van deze Éloges met de eerste prijs. Zijn beroemdste werk Lycée ou Cours de litérature (Parijs 1799-1805), een verzameling van zijn voordrachten, geldt als een getrouw beeld van zijn voorkeuren en zwaktes. Het is aan de ene kant een glanzende welsprekendheid met duidelijke en beeldende opmerkingen. Daarnaast legt het ook zijn te kort komende kennis en een zekere oppervlakkigheid bloot waarbij hij partijdig was in zijn oordeel. Hij blijkt daarbij vooral op de hoogte van de 17e eeuw, waarvan zijn beste delen gaan over Racine en het tijdperk van Lodewijk XIV. Het hoogtepunt van zijn roem bereikte hij als professor in de literatuur aan het nieuw gevormde Lycée (1786-98). Hij hield hier voorlezingen voor een groot en vooraanstaand publiek, waarbij zijn voordrachten in de smaak vielen en werden beoordeeld als fijnzinnig en volmaakt. ReputatieHij werd echter ook gezien als mateloos ijdel en arrogant; het aantal vijanden en de heftigheid van de aanvallen namen op een gegeven moment zodanig toe, dat zijn opname in de Académie française op 20 juni 1776 meer een nederlaag te noemen was, vanwege een aantal zeer giftige epigrammen die van mond tot mond over hem rondgingen. Zijn enthousiasme voor de Franse Revolutie veranderde in het tegendeel toen hij vijf maanden in de gevangenis werd geworpen. Terwijl hij ervoor in het Lycée had rondgelopen met de revolutionaire jakobijnenmuts, verklaarde hij zich erna als een verbitterde vijand van de revolutionaire en filosofische ideeën en toonde zich in zijn toespraken en werken als een actief aanhanger van religie en monarchie. WerkLa Harpe schreef op verschillende terreinen, van drama, proza, compilaties (Histoire générale des voyages in 32 delen) maar is vooral bekend geworden als pedagoog en literatuurcriticus. Drama
Kritieken
Overig
|