J.H. Laffertée
Jacobus Henricus Laffertée of J.H. Laffertée ('s-Hertogenbosch, 3 juni 1806 – aldaar, 17 januari 1889) was een Nederlands architect en hoogleraar. Leven en werkLaffertée was een zoon van meester-timmerman Petrus Laffertée en Josephina Aerts. Hij trouwde met Carolina Wilhelmina Terwindt uit Pannerden en zij kregen vier kinderen. Laffertée werd opgeleid aan de 'tekenschool' van de Koninklijke Academie in zijn geboorteplaats en vervolgde zijn studie in Antwerpen. Hij werd in 1832 benoemd tot hoogleraar architectuur aan de Bossche academie.[1] Laffertée bezat een timmerfabriek met pakhuis en was onder meer actief als timmerman, bouwmeester en koopman in bouwmaterialen.[2] Hij ontwierp diverse gebouwen in 's-Hertogenbosch en omgeving, waarvan een aantal bescherming geniet als rijksmonument. Een voorbeeld daarvan is het neogotische Zwanenbroedershuis (1846), waarin tegenwoordig een museum is gevestigd. Portfolio
Bronnen, noten en/of referenties
Zie de categorie J.H. Laffertée van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|