|
Hoofdbedekking in de christelijke eredienst  Hoofdbedekking in christelijke erediensten is een verschijnsel dat voorkomt bij vooral conservatieve christelijke groepen. Hoofdbedekking in christelijke erediensten komt voor bij reformatorische kerken, Baptisten en bij verschillende mennonieten. Voorheen bedekten ook in rooms-katholieke kerken vrouwen hun hoofd, vaak door middel van een hoofddoek. In oosters-orthodoxe kerken bedekken nog steeds alle vrouwen het hoofd. Bij de oudgelovigen mag dit uitsluitend een hoofddoek zijn, bij de andere oosters-orthodoxen mag het ook een sluier zijn. Reden van de hoofdbedekkingDe voorstanders van hoofdbedekking door de vrouw baseren zich op 1 Korinthe 11:3-10:
De kanttekeningen bij de Statenvertaling wijzen bij 1 Korinthe 11:4 en 11:14-15 echter ook op het lange haar als een bedekking van de vrouw én de man. Ook in het Oude Testament vinden voorstanders bewijsteksten voor de hoofdbedekking van de vrouw. VerspreidingBij onder meer de volgende kerkgenootschappen bedekken vrouwen hun hoofd tijdens erediensten. NederlandIn Nederland is deze hoofddekseldracht vooral bekend bij bevindelijk gereformeerde kerkgenootschappen. Hier is men gewend dat vrouwen tijdens kerkdiensten een hoed dragen. Vooral in delen van de Gereformeerde Bond is veel discussie over het wel of niet dragen van een hoed, vooral als in bepaalde gemeenten slechts een deel van de vrouwen een hoed draagt. In de afgescheiden reformatorische kerken staat het wel of niet dragen van een hoed veel minder ter discussie.
Het dragen van hoofddeksels door vrouwen op grond van 1 Korinthe 11 heeft er waarschijnlijk toe geleid dat vrouwen bij het dragen van klederdracht altijd ook een muts dragen.[1] Verenigd Koninkrijk
DuitslandZwitserlandOost-Europa
Voormalige Sovjet-Unie
Azië
AfrikaNoord-Amerika
Latijns-Amerika
Australië
Zendingskerken
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
