Henriëtte van Nassau-Weilburg (1797-1829)Henriëtte Alexandrine Frederieke Wilhelmina van Nassau-Weilburg, daarna Nassau (Eremitagepaleis, Bayreuth, 30 oktober 1797 — Wenen, 29 december 1829), was de echtgenote van aartshertog Karel van Oostenrijk-Teschen, een van de belangrijke generaals tijdens de Franse revolutionaire en napoleontische oorlogen. BiografiePrinses Henriëtte was de jongste dochter van Frederik Willem van Nassau-Weilburg en Louise van Sayn-Hachenburg. Haar grootouders langs vaderskant waren Karel Christiaan van Nassau-Weilburg en Carolina van Oranje-Nassau. Op 15/17 september 1815 trouwde Henriëtte in Weilburg met aartshertog Karel van Oostenrijk-Teschen. Zij was nog geen achttien, terwijl haar bruidegom 44 was. Karel was de zoon van keizer Leopold II en Marie Louise van Bourbon, maar hij werd geadopteerd door zijn kinderloze tante Maria Christina van Oostenrijk en Albert Casimir van Saksen-Teschen. Karel werd de erfgenaam van het hertogdom Teschen en zou dit erven in 1822. Henriëtte stierf op jonge leeftijd aan roodvonk nadat ze een van haar kinderen had verzorgd die dezelfde ziekte had. Na haar dood werd ze bijgezet in de Kapuzinergruft te Wenen. Ze is de enige protestant die is begraven in deze crypte, nadat haar zwager keizer Frans II had gezegd: "Ze was bij ons toen ze leefde en ze zal ook bij ons zijn als ze dood is." NakomelingenSamen met haar man Karel van Oostenrijk-Teschen had ze zeven kinderen, van wie de oudste zoon, aartshertog Albrecht, een van de meest gevierde generaals van Europa werd.
Zie de categorie Princess Henrietta of Nassau-Weilburg van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
Portal di Ensiklopedia Dunia