GynostemiumHet gynostemium[1], zuiltje of reproductieve zuil is een voortplantingsstructuur die voorkomt bij een aantal plantenfamilies, zoals de pijpbloemfamilie, orchideeën en de familie Stylidiaceae. Het gynostemium is ontstaan door het vergroeien van de mannelijke (meeldraden) en vrouwelijke (stamper) geslachtsorganen van de plant. Helmdraden, stijl en de stempel zijn tot één structuur gefuseerd. De samengroeiing van verschillende organen die verenigd worden tot één organisch geheel met eigen functionaliteit en eigen verdere evolutie, noemt men synorganisatie. OrchideeënBij de orchideeënfamilie staat het gynostemium zowel in voor de vorming van het stuifmeel als voor de bestuiving door stuifmeel van een andere plant. Mannelijk geslachtsorgaanVan het mannelijke geslachtsorgaan houden de meeste orchideeën nog slechts de resten van één meeldraad over, bij enkele soorten zijn nog twee meeldraden behouden. De andere meeldraden zijn vervormd tot vliesjes of staminodiën, of zijn volledig verdwenen. Van die ene mannelijke meeldraad blijft meestal enkel een helmknop over die twee, vier of zes zakjes stuifmeel bevat, de pollinia. Bij bepaalde geslachten rusten die pollinia op een horizontaal vlak, het clinander. Bij de meeste echter zitten ze rechtstreeks of onrechtstreeks vast aan een kleefschijfje, het viscidium. Het kleverige viscidium zal bij aanraking op het lichaam van het insect blijven kleven, met medenemen van de pollinia. Het viscidium komt in twee vormen voor:
Vrouwelijk geslachtsorgaanVan het vrouwelijke geslachtsorgaan, de stamper, is de stempel of stigma zichtbaar op de top van het gynostemium onder de pollinia. De stempel is ontstaan uit de versmelting van drie stempellobben. De middelste daarvan heeft bij sommige soorten een uitsteeksel, het rostellum, dat moet verhinderen dat de eigen pollinia op het stigma terechtkomen (zelfbestuiving). De stempel kan gevleugeld zijn. VoetDe voet van het gynostemium wordt gevormd door de aanhechting van de bloemlip aan het basale, vooruitstekende deel van het gynostemium. Soms zijn ook de zijdelingse kelkbladen hiermee verbonden. In dat geval kan een mentum worden gevormd, dat nectar kan bevatten en dezelfde rol speelt als het spoor bij Orchis-soorten. Bronnen, noten en/of referenties
|
Portal di Ensiklopedia Dunia