Gustave Ladon (°Gent13 augustus1863, † aldaar 23 juni1942) was een Belgischeglazenier. Hij was de jongste zoon van Jan-Baptist Ladon en Amelie Bossier en was opgegroeid in een bescheiden Vlaamse arbeidersfamilie. In weerwil van zijn eenvoudige afstamming ontwikkelde hij zich tot een vooraanstaande glaskunstenaar.
Vanaf 1875, nauwelijk 12 jaar jong, volgde Gustave Ladon avondonderwijs voor schilderkunst in de sedert 1866 opgerichte Sint-Lucasschool te Gent. Hij bekwaamde zich gedurende 13 jaren, tot 1888, en verwierf in die school het einddiploma. In tussentijd werd hij er driemaal bekroond met de Eerste Prijs.
Anno 1875 was hij eveneens in dienst getreden bij glazenier Arthur Verhaegen die hem de kunst van het glas-in-lood leerde. Vanaf ongeveer 1880 leverde Ladon een aandeel in de door Verhaegen geproduceerde glasramen.
Gustave werkte voor het atelier "de Bethune-Verhaegen" in totaal ongeveer 16 à 19 jaren. Hij beëindigde zijn engagement aldaar, in de episode 1891 tot 1894[1], toen hij een eigen atelier in de Hoogstraat te Gent oprichtte. Vanaf die periode nam hij de beginnende glazenier Camille Ganton (°1872, † 1946) een vijftal jaren in dienst. Ladon's opmerkelijke klasse en deugdelijkheid, in combinatie met zijn fijne stijl, leidde tot vele bestellingen.
Gaandeweg -vermoedelijk ingevolge ruimtelijke uitbreiding- verhuisde Ladon zijn werkplaats naar de Elisabethgracht en de Begijnengracht te Gent. De productie werd in de beginperiode duidelijk gekenmerkt door de neogotische stijl: gebruik van medaillons en een beperkt koloriet. Mettertijd evolueerde hij naar grotere samenstellingen versneden door monelen. Gustave Ladon had een tijdlang zijn jongere broer, Achilles Ladon (°1879, † 1945)[2], in dienst als medewerker.
Functies
Omwille van zijn bekwaamheden werd Gustave Ladon gelast met de volgende functies:
_-_Glasraam.JPG)
.svg){kind=small}
