|
Gunnar ValkareGunnar Valkare (Norrköping, 25 april 1943 — 9 november 2019) was een Zweeds componist, muziekpedagoog, muziek antropoloog, etnomusicoloog, musicoloog, dirigent, pianist en organist. LevensloopValkare groeide op in zijn geboortestad en trad vanaf 1960 soms met het Norrköpings Symfoniorkester als solopianist op. Hij studeerde van 1963 tot 1969 orgel en piano aan de Kungliga Musikhögskolan (Koninklijk Conservatorium) van Stockholm en vervolgens compositie bij Ingvar Lidholm en orkestdirectie bij Siegfried Naumann. Zijn debuut als componist was in 1966 en hij was tot 1969-'70 succesvol met werken als Kardiogram I-IV voor strijkorkest, Ordure dans l'air après la passion voor strijkorkest en Kanske en pastoral om det får tina upp voor strijkorkest, piano en slagwerk. Daarna kreeg hij een sterke scepsis tegenover het gevestigde muziekleven in Zweden, Scandinavië en Europa. Hij had ruzie met de Koninklijke Opera in Stockholm en andere instellingen. Als gevolg daarvan leefde hij geruime tijd in Afrika, vanaf 1969 in Oeganda en vanaf 1975 in Tanzania. Hij wisselde ook van de traditionele activiteiten als musicus en componist naar de folkmuziek en studeerde buiten-Europese, meestal Afrikaanse muzikale tradities. In de jaren 70 en vroege jaren 80 concentreerde hij zich op alternatieve muziekpedagogische werkzaamheden met vrije muzikale creativiteit gebaseerd op meestal zelfgemaakte instrumenten, die op de Afrikaanse cultuur waren georiënteerd. Ook als componist werkte hij hoofdzakelijk voor publieksvriendelijke vrije muziek en danstheatergroepen. Eveneens was hij werkzaam als muziekpedagoog, dirigent en componist, van 1973 tot 1974 in Gislaved in Småland en van 1976 tot 1977 in Kalmar in Småland. Na deze periode met immer bredere etnologisch-muzikale en antropologische studie, die bij hem het effect had zijn visie te verruimen en zijn uiterst kritische houding tegenover de hedendaagse Europese kunst muziek te weken, keerde hij terug naar de traditionele en hedendaagse wijze van componeren (Pianosonata – avskild, lysten, Flight of the Mechanical Heart, voor fluit, marimba en strijkkwartet). In 1989 won hij de eerste prijs in het compositieconcours voor orkestmuziek van de Skandinaviska musikmässan (Scandinavische Muziekbeurs) in Göteborg. Zijn 1e symfonie werd in de herfst van 1993 door het Sveriges Radios symfoniorkester (Zweeds Radiosymfonieorkest) uitgevoerd. Ook als dirigent was hij bezig. Sinds 1990 was hij dirigent van het Mälaröarnas kammarkör (Kamerkoor van de Mälareilanden) (1990-1994), het Mälaröarnas Musiksällskap (Muziekvereniging van de Mälareilanden) (1991-1997) en het Lidingö symfoniorkester (Symfonieorkest van Lidingö). In 1997 promoveerde hij aan de Universiteit van Göteborg met een dissertatie getiteld Det audiografiska fältet. Om musikens förhållande till skriften och den unge Bo Nilssons strategier (Het audiografisch veld: of de relatie tussen muziek schrijven en strategieën van de jonge Bo Nilsson). Hij was docent aan de Kungliga Musikhögskolan te Stockholm. CompositiesWerken voor orkest
Werken voor harmonieorkest
Muziektheater
Werken voor koor
Vocale muziek
Kamermuziek
Werken voor orgel
Werken voor gitaar
Werken voor slagwerk
Filmmuziek
Bibliografie
Externe link |
Portal di Ensiklopedia Dunia
