|
Grethe Weiser
Grethe Weiser, geboren als Mathilde Ella Dorothea Margarethe Nowka (Hannover, 27 februari 1903 - Bad Tölz, 2 oktober 1970)[1][2][3], was een Duitse toneel- en filmactrice. Jeugd en opleidingGrethe Weiser was de dochter van een bouwondernemer en groeide op in Klotzsche en Dresden. Ze bezocht de Höhere Töchterschule en de Friedelsche Privatschule in Blasewitz. Op 17-jarige leeftijd trouwde ze met de snoepgoedhandelaar en fabrikant Josef Weiser. Ze woonden vervolgens in Dresden. In 1922 werd een zoon geboren. Nadat haar man het cabaret-theater 'Charlott aan de Kurfürstendamm had gepacht, werkte Grethe Weiser daar haar eerste optredens als diseuse af. Korte tijd later werd het huwelijk ontbonden en in 1934 was ze gescheiden. Als alleenstaande moeder nam ze zang en toneelonderricht en trad op als soubrette en comédienne in talrijke cabarets, revues en operettes. Van 1928 tot 1930 was ze werkzaam bij de Volksbühne in Berlijn, waarna ze dan in verschillende cabarets en ook als chansonnière optrad. Verdere optredens had ze onder andere in het Thalia Theater in Hamburg en bij het Komödienhaus in Dresden. CarrièreGrethe Weiser had haar filmdebuut in 1927 in de tijd van de stomme film als niet genoemde bijvertolkster. Vanaf 1932 acteerde ze regelmatig als filmactrice. Ze werd veel gevraagd in belangrijke bijrollen als daadkrachtige kamenierster, zoals in Eskapade (1936). Tegelijkertijd had ze als zangeres succesvolle schlagers met chansons als Der Vamp en Emils Hände. De uiteindelijke doorbraak lukte in 1937 met de film Die göttliche Jette van Erich Waschneck, waarin ze een jonge zangeres speelt, die zich met een gezond zelfbewustzijn en met een Berlijns dialect deed gelden en tot een gevierde ster werd. Daarna speelde ze bijna altijd bijrollen in allerlei soorten films, waarin ze echter het totale repertoire van haar komisch talent kon tonen, waaronder in Die große Liebe (1942, Rolf Hansen[4]), Wir machen Musik (1942, Helmut Käutner[5]), Familie Bucholtz (1944, Carl Froelichs[6]) en Die Frau meiner Träume (1944, Georg Jacoby). Het verzoek om toe te treden tot de staf van de Reichstheaterkammer en daarmee van de NSDAP, weerstond ze met succes. In de na-oorlogse film vond ze snel aansluiting en speelde in talrijke amusementsfilms, vaak als dominante weduwe, resolute tante of gevreesde schoonmoeder. Ze was te zien in Ferien vom Ich (1952, Hans Deppe) als ontspanningsbehoeftige podiumster Käthe Greiser, Meine Kinder und ich (1955), Lemkes sel. Witwe (1957) en So angelt man keinen Mann (1959). Ze acteerde in meer dan 100 films. Tot haar spaarzame optredens bij de radio hoort de komedie Du kannst mir viel erzählen (1949, Ulrich Erfurth[7]), met Heinz Rühmann en Elfriede Kuzmany. In 1949 speelde ze onder regie van haar vriendin Ida Ehre[8] in Hamburg voor de eerste keer op het podium haar paraderol van Mary Miller in de komedie Das Kuckucksei. Ze speelde deze rol elk decennium en noemde ze derhalve schertsend Oberammergauer Passionsspiele. Eveneens op het podium had ze succes als Mutter Wolffen in de klassieke schavuitenkomedie Der Biberpels (1953, Gerhart Hauptmann). Ook speelde ze in de Duitse première van het theaterstuk Der Meteor in het Thalia Theater in Hamburg als stervende toiletdame Nomsen haar eerste ernstige karakterrol. In deze rol gebruikte ze ongewoon zachte, ernstige en boze geluiden. Deze reis op het ernstige vlak was een uitzondering in haar lange carrière als populaire actrice. Vrolijke theaterstukken vonden in de late jaren 1960 ook de weg naar de televisie. Het ZDF zond talrijke stukken met Grethe Weiser uit. Een van de populairste stukken was Keine Leiche ohne Lily van de Britse podiumauteur Jack Popplewell. In 1969 begonnen de voorbereidingen voor een nieuwe editie van Das Kuckucksei, dat deze keer ook door het ZDF werd uitgezonden in september 1970. Hieraan waren de opnamen voor de zesdelige tv-reeks Theatergarderobe volgens de draaiboeken van Horst Pillau voorafgegaan. Daarin speelde ze een resolute garderobière, die als goede geest van de acteurs achter de coulissen werkte en voor alle levenshoedanigheden een toepasselijke raad op de lippen had. Privéleven en overlijdenSinds 1934 was Weiser met de Ufa-productiechef Herman Schwerin samen, maar het huwelijk werd pas gesloten na 24 jaar in maart 1958. Grethe Weiser overleed op 2 oktober 1970 op 67-jarige leeftijd aan de gevolgen van een verkeersongeluk in Untersteinbach, waarbij ook haar echtgenoot om het leven kwam. Ze werd onder de naam Grethe Weiser-Schwerin naast haar echtgenoot bijgezet op het kerkhof Heerstraße in Berlin-Westend in een eregraf van de stad Berlijn. Vanaf 1934 bewoonde ze in Bernsdorf een zomerhuis. Onderscheidingen1968: Verdienstkreuz des Verdienstordens van de Bondsrepubliek Duitsland Filmografie
Discografie
Bronnen, noten en/of referenties
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
