Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989

Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989
Automotodrom Brno
Officiële naam Grand Prix CSSR-BRNO
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 27 augustus 1989
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Snelste ronde Vlag van Spanje Juan Garriga
Eerste Vlag van Duitsland Reinhold Roth
Tweede Vlag van Japan Masahiro Shimizu
Derde Vlag van Zwitserland Jacques Cornu
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Snelste ronde Vlag van Japan Koji Takada
Eerste Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Tweede Vlag van Nederland Hans Spaan
Derde Vlag van Duitsland Stefan Prein
80 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Spanje Herri Torrontegui
Eerste Vlag van Spanje Herri Torrontegui
Tweede Vlag van Spanje Manuel Herreros
Derde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Geral de Haas
Tweede Vlag van Zwitserland Markus Egloff/Vlag van Zwitserland Urs Egloff
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989 was de veertiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1989. De races werden verreden op 27 augustus 1989 op het Automotodrom Brno nabij Brno. In deze Grand Prix kwamen alle klassen aan de start en werden de wereldtitels in de 125cc-klasse, de 80cc-klasse en de zijspanklasse beslist. Voor deze drie klassen eindigde het seizoen ook in Brno, en de 80cc-klasse reed de laatste race van haar bestaan.

Algemeen

Opnieuw trok de Grand Prix van Tsjecho-Slowakije een enorm aantal toeschouwers, waarschijnlijk rond de 150.000, waarvan een zeer groot deel uit de DDR. Deze mensen zouden in elk geval de beslissingen in drie klassen gaan meemaken:

Kanshebbers titel 125cc-klasse voor deze GP

In de 125cc-klasse maakte Hans Spaan nog een theoretische kans op de titel, maar dan moest hij minstens als vierde eindigen en moest Àlex Crivillé uitvallen. Crivillé zou echter steun kunnen verwachten van Jorge Martínez, weliswaar geen teamgenoot, maar wel een landgenoot. De kans van Ezio Gianola was heel theoretisch: hij moest winnen en zowel Crivillé als Spaan moesten vrijwel puntloos blijven.

Pos Coureur Merk Ptn Overwinningen
1 Vlag van Spanje Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 146 - 3
2 Vlag van Nederland Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 135 −11 1
3 Vlag van Italië Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 128 −18 2

Kanshebbers titel 80cc-klasse voor deze GP

De spanning in de 80cc-klasse duurde al een maand, want sinds de TT van Assen had deze klasse niet meer gereden. Peter Öttl en Manuel Herreros stonden in punten gelijk. Als dit zo zou blijven zou Öttl met drie overwinningen wereldkampioen zijn, maar als een van de twee een punt meer dan de ander scoorde zou hij de titel grijpen. Herreros had nog geen enkele overwinning gescoord, maar was de koning van de regelmaat. Hij zou steun krijgen van Jorge Martínez en Julián Miralles. Öttl zou steun krijgen van de vele Oost-Duitse fans, die West-Duitse coureurs op handen droegen, maar niet van zijn stalgenoot Stefan Dörflinger, die geen rechtstreeks fabriekscontract met Krauser had en bovendien zelf nog een redelijke kans op de titel had. Dörflinger moest hopen op een gevecht tussen de koplopers waardoor ze misschien wel allebei zouden vallen.

Pos Coureur Merk Ptn Overwinningen
1 Vlag van Duitsland Peter Öttl Atomic-Krauser 75 - 3
Vlag van Spanje Manuel Herreros Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 0 0
3 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 69 −6 0

Kanshebbers titel zijspanklasse voor deze GP

Als Egbert Streuer nog wereldkampioen wilde worden moest hij minstens 15 punten (derde in de race) scoren en bovendien moest Steve Webster uitvallen. Een podiumplaats voor Streuer was goed mogelijk, maar het uitvallen van Webster was minder waarschijnlijk. Dat deed hij vrijwel nooit.

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn Overwinningen
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 130 - 4
2 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 116 −14 1

500cc-klasse

De training

Al tijdens de trainingen merkte Wayne Rainey dat zijn Dunlop-banden niet goed werkten op het circuit van Brno. Hij moest zich tevreden stellen met de vierde tijd en kon Kevin Schwantz, Eddie Lawson en Christian Sarron niet volgen. Omdat Luca Cadalora zich nog steeds op de 250cc-klasse concentreerde zette Giacomo Agostini de Europees kampioen van 1988 Alberto Rota op de machine van de ontslagen Freddie Spencer. Rota reed de vijftiende tijd. Dat was zeker niet slecht, want in de 250cc-klasse reed hij slechts de 37e tijd, waardoor hij eerste reserve stond. Wayne Gardner viel in de training, waarbij hij een gekneusde voet opliep en van dr. Costa het advies kreeg niet te starten.

Trainingstijden

Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 2"03'167
2. Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 2"03'380
3. Vlag van Frankrijk Dominique Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"04'216
4. Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"04'943
5. Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 2"06'141
6. Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Pepsi-Suzuki 2"06'171
7. Vlag van Australië Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"06'459
8. Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"06'648
9. Vlag van Italië Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 2"06'715
10. Vlag van Japan Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha 2"06'743

De race

Bij de start maakte Kevin Schwantz een foutje, waardoor Eddie Lawson als snelste weg was. Na twee ronden had Schwantz de leiding, gevolgd door Lawson, Wayne Rainey en Christian Sarron. In het begin konden de eerste drie een aardig gevecht leveren, vanaf de vierde plaats gadegeslagen door Sarron, maar na verloop van tijd begon Rainey door bandenproblemen terug te vallen en hij werd gepasseerd door Sarron. Lawson wist de koppositie weer over te nemen, maar maakte een fout toen de achterblijvers ingehaald moesten worden en daar profiteerde Schwantz weer van. Uiteindelijk won hij met bijna zes seconden voorsprong op Lawson. Rainey werd nipt derde voor Sarron, die zeer waarschijnlijk stalorders had gekregen om achter Rainey te blijven. Die had nog een theoretische kans op de wereldtitel, die nu nog theoretischer was geworden. Als Rainey de GP van Brazilië won, zou Lawson aan de elfde plaats genoeg hebben voor de wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 48"20'649 1 20
2 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda +5'977 2 17
3 Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +26'031 4 15
4 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +26,056 3 13
5 Vlag van Italië Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +51'153 9 11
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha +51'158 5 10
7 Vlag van Australië Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +52'931 7 9
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Pepsi-Suzuki +55'071 6 8
9 Vlag van Japan Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha +1"19'178 10 7
10 Vlag van Frankrijk Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda +1"25'785 13 6
11 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Cagiva Corse +1"28'975 12 5
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Cabin-HRC-Honda +1"50'777 11 4
13 Vlag van Italië Alberto Rota Agostini-Marlboro-Yamaha +1 ronde 15 3
14 Vlag van Italië Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +1 ronde 14 2
15 Vlag van Zweden Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda +1 ronde 17 1
16 Vlag van Spanje Juan López Mella Xunta-Honda +1 ronde 16
17 Vlag van Ierland Eddie Laycock Millar-Honda +1 ronde 18
18 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Römer-Honda +1 ronde 25
19 Vlag van Italië Fabio Biliotti Team Katayama-Honda +1 ronde 24
20 Vlag van Duitsland Michael Rudroff Rallye Sport-Honda +1 ronde 22
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1 ronde 20
22 Vlag van Duitsland Stefan Klabacher Honda +1 ronde 23
23 Vlag van Luxemburg Andreas Leuthe Librenti-Suzuki +1 ronde 26
24 Vlag van Oostenrijk Sepp Doppler Suzuki +1 ronde 28
25 Vlag van Spanje Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda +2 ronden 32
26 Vlag van Italië Vincenzo Cascino Nolan-Suzuki +2 ronden 31
27 Vlag van Oostenrijk Rudolf Zeller Honda +2 ronden 33
28 Vlag van Tsjechië Pavel Dekanek Wernberger Konservenfabrik-Honda +2 ronden 29
29 Vlag van Italië Dario Marchetti Honda +2 ronden 36
30 Vlag van Nederland Harry Heutmekers Suzuki +2 ronden 37
31 Vlag van Oostenrijk Michael Kaplan SKF-Honda +4 ronden 34

Niet gefinished

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Nederland Cees Doorakkers Honda Vastloper 27
Vlag van Duitsland Helmut Schütz Honda 35
Vlag van Oostenrijk Karl Dauer Honda 30
Vlag van Zwitserland Niggi Schmassmann Technotron-Honda 21
Vlag van Italië Marco Papa Greco-Paton 19

Niet gestart

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Blessure[1] 8

Niet gekwalificeerd

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Marian Troliga Suzuki
Vlag van Verenigde Staten Peter Graves Honda
Vlag van Oostenrijk Thomas Berghammer Suzuki
Vlag van Duitsland Hans Klingebiel Honda
Vlag van Duitsland Norbert Heiles Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Carey Honda

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Michael Dowson Yamaha
Vlag van Australië Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda Blessure
Vlag van Zwitserland Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha Gewond[2]
Vlag van Duitsland Alois Meyer Rallye Sport-Honda
Vlag van Duitsland Ernst Gschwender Suzuki Deutschland
Vlag van Frankrijk Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda Blessure[3]
Vlag van Italië Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [4]
Vlag van Italië Massimo Broccoli Cagiva Corse
Vlag van Italië Romolo Balbi Honda
Vlag van Japan Kunio Machii Nescafé-Yamaha [5]
Vlag van Japan Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [6]
Vlag van Japan Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [5]
Vlag van Japan Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [5]
Vlag van Verenigde Staten Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[7]
Vlag van Verenigde Staten Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda
Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha Ontslagen
Vlag van Verenigde Staten John Kocinski Roberts-Yamaha [8]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 211
2 Vlag van Verenigde Staten Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 195,5
3 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 157,5
4 Vlag van Verenigde Staten Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 142,5
5 Vlag van Australië Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 128,5
6 Vlag van Italië Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 122
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 96
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Pepsi-Suzuki 75
9 Vlag van Australië Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 68
10 Vlag van Australië Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 58

250cc-klasse

De training

Hoewel Sito Pons al wereldkampioen was, was de strijd om de tweede plaats in het kampioenschap nog spannend: Jacques Cornu had vijf punten voorsprong op Reinhold Roth. In de kwalificatietrainingen ging het dan ook tussen deze twee, waarbij Roth slechts 0,09 seconde sneller was dan Cornu. Hans Becker viel en brak daarbij een hand en Jean-Philippe Ruggia moest zijn seizoen beëindigen door een gebroken pols.

Trainingstijden

Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Duitsland Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 2"08'508
2. Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 2"08'593
3. Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 2"08'748
4. Vlag van Italië Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"08'964
5. Vlag van Duitsland Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 2"09'253
6. Vlag van Japan Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 2"09'404
7. Vlag van Spanje Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 2"09'472
8. Vlag van Spanje Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 2"09'885
9. Vlag van Duitsland Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 2"10'002
10. Vlag van België Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 2"10'207

De race

De 250cc-race begon met een enorm valse start, veroorzaakt door Wilco Zeelenberg, die al wegreed toen het rode licht aansprong. Zeelenberg kneep de koppeling meteen weer in, maar het kwaad was al geschied. De coureurs die aan de rechterkant van het veld achter hem stonden reageerden weer op de beweging van Zeelenberg en vertrokken. De oplossing was eenvoudig geweest: Zeelenberg, Daniel Amatriaín en nog een man of vijf een strafminuut geven en de start overdoen. In plaats daarvan sprong het licht op groen en werd er verder geen actie ondernomen. Amatriaín reed dus meteen aan de leiding voor Zeelenberg. Na een ronde leidde Jacques Cornu voor Amatriaín, Reinhold Roth, Sito Pons en Wilco Zeelenberg. Na verloop van tijd vormde zich een viermans kopgroep: Cornu, Roth, Pons en Masahiro Shimizu, op enkele tientallen meters gevolgd door Helmut Bradl, Carlos Cardús en Alex Barros. Toch werd de aansluiting niet gevonden en kwam Bradl eenzaam op de vijfde plaats terecht. Zo verliep het grootste deel van de race weinig spectaculair, met Roth voor Shimizu, Cornu en Pons. Bij het ingaan van de laatste ronde deed Shimizu een geslaagde aanval op Roth, die gedurende die ronde drie mislukte tegenaanvallen deed. Pas in de laatste bocht kwam hij buitenom naast Shimizu, die na de finish juichte, maar toen nog niet wist dat hij met 0,001 seconde verschil tweede was geworden. De strijd om de tweede plaats in het kampioenschap was nu nog spannender geworden, want Roth en Cornu stonden in punten exact gelijk.

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Duitsland Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 43"33'880 1 20
2 Vlag van Japan Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda +0'001 6 17
3 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda +0'257 2 15
4 Vlag van Spanje Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda +0'844 3 13
5 Vlag van Duitsland Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda +5'694 5 11
6 Vlag van Italië Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +5'761 4 10
7 Vlag van Spanje Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha +10'187 8 9
8 Vlag van Spanje Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España +16'617 7 8
9 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax +27'811 11 7
10 Vlag van Brazilië Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha +33'341 13 6
11 Vlag van Nederland Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda +40'496 16 5
12 Vlag van Italië Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda +40'585 21 4
13 Vlag van België Didier de Radiguès Aprilia-Rotax +41'005 10 3
14 Vlag van Spanje Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda +41'414 15 2
15 Vlag van Duitsland Manfred Herweh Yamaha +46'745 18 1
16 Vlag van Spanje Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha +53'163 17
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Cowan Docshop-Yamaha +57'366 19
18 Vlag van Italië Maurizio Vitali Honda +57'561 27
19 Vlag van Frankrijk Alain Bronec Aprilia-Rotax +57'870 23
20 Vlag van Duitsland Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +1"00'674 22
21 Vlag van Duitsland Jochen Schmid Honda +1"00'981 20
22 Vlag van Nederland Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha +1"15'371 24
23 Vlag van Italië Renzo Colleoni Aprilia-Rotax +1"15'460 25
24 Vlag van Oostenrijk August Auinger Project Consult-Yamaha +1"23'907 29
25 Vlag van Venezuela Luis Lavado Yamaha +1"24'876 32
26 Vlag van Duitsland Bernard Schick Yamaha +1"25'041 30
27 Vlag van Italië Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax +1"36'639 33
28 Vlag van Frankrijk Frédéric Protat Aprilia-Rotax +1"36'655 35
29 Vlag van Frankrijk Jean-Francois Foray Yamaha +2"00'186 36
30 Vlag van Zwitserland Urs Jücker Yamaha +2"10'253 38
31 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde 34
32 Vlag van Hongarije Arpad Harmati Yamaha 39
33 Vlag van Oostenrijk Andreas Preining Aprilia-Rotax 26

Niet gefinished

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Italië Stefano Caracchi Honda 28
Vlag van Italië Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 31

Niet gestart

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Italië Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax [9] 37
Vlag van Frankrijk Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[10] 9
Vlag van Italië Loris Reggiani HB-HRC-Honda Afgereisd 12
Vlag van Duitsland Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax Blessure[11] 14

Niet gekwalificeerd

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Hans Becker[12] Yamaha
Vlag van Hongarije Istvan Lovasi Yamaha
Vlag van Tsjechië Marian Troliga Yamaha
Vlag van Australië Darren Millner Yamaha
Vlag van Tsjechië Jiri Pertlicek Rotax

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Daryl Beattie Honda
Vlag van Frankrijk Adrien Morillas Yamaha [13]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kevin Mitchell Yamaha
Vlag van Italië Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax
Vlag van Japan Junya Arai Honda [5]
Vlag van Japan Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [5]
Vlag van Japan Toshihiko Honma Yamaha [14]
Vlag van Japan Toshinobu Shiomori Yamaha [5]
Vlag van Verenigde Staten Jim Filice HRC-Honda [15]
Vlag van Verenigde Staten John Kocinski Roberts-Yamaha [16]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje Sito Pons (wereldkampioen) Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 249
2 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 180
Vlag van Duitsland Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda/
HB-Shoei-HRC-Honda
4 Vlag van Spanje Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 151
5 Vlag van Frankrijk Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 110
6 Vlag van Italië Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 107
7 Vlag van Japan Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 99
8 Vlag van Spanje Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 93
9 Vlag van Duitsland Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 80
10 Vlag van Duitsland Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 61

125cc-klasse

De training

Àlex Crivillé viel een keer tijdens de trainingen, waarbij hij een flinke snee in zijn arm opliep. Ook Hans Spaan viel als gevolg van de stuiterende voorvork van zijn Honda, een euvel dat hij maar moeilijk onder de duim kreeg. Koji Takada was verrassend derde in de training, maar hij gaf toe dat hij een tijdje achter Ezio Gianola geslipstreamed had. Gianola zelf reed echter slechts de zevende tijd.

Trainingstijden

Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Spanje Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 2"16'371
2. Vlag van Japan Koji Takada Fukuda-Honda 2"16'947
3. Vlag van Nederland Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 2"17'048
4. Vlag van Japan Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 2"18'150
5. Vlag van Duitsland Alfred Waibel Honda 2"18'243
6. Vlag van Italië Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 2"18'400
7. Vlag van Italië Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 2"18'430
8. Vlag van Verenigde Staten Allan Scott Honda 2"18'667
9. Vlag van Duitsland Stefan Prein Honda 2"18'870
10. Vlag van België Lucio Pietroniro Honda 2"19'047

De race

Hans Spaan had de beste start en leidde de kopgroep, die verder bestond uit Ezio Gianola, Àlex Crivillé, Koji Takada, Hisashi Unemoto, Stefan Prein, Jorge Martínez, en Allan Scott tot en met de zevende ronde. Toen nam Crivillé de leiding over en moest Spaan het gevecht aangaan met Prein. Crivillé had met zijn JJ Cobas geen last van de stuiterende voorvork die alle Honda-coureurs teisterde en liep gemakkelijk weg. Takada kon als enige de strijd aangaan met Crivillé, maar toen hij zijn achterstand van zes seconden terug had gebracht naar anderhalve seconde scheurde zijn uitlaat moest hij zijn opmars staken. In de slotfase versloeg Spaan privérijder Prein en hij eindigde als tweede. Àlex Crivillé werd de (toen) jongste wereldkampioen, met zijn 19 jaar tien dagen jonger dan Johnny Cecotto toen hij in het seizoen 1975 wereldkampioen 350 cc werd.

Uitslag 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 39"28'521 1 20
2 Vlag van Nederland Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +4,339 3 17
3 Vlag van Duitsland Stefan Prein Honda +6,211 9 15
4 Vlag van Spanje Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +13,337 13 13
5 Vlag van Japan Hisashi Unemoto Fukuda-Honda +13,340 4 11
6 Vlag van Italië Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda +13,626 7 10
7 Vlag van Japan Koji Takada Fukuda-Honda +18,098 2 9
8 Vlag van Verenigde Staten Allan Scott Honda +19,651 8 8
9 Vlag van Duitsland Alfred Waibel Honda +24,592 5 7
10 Vlag van Duitsland Adi Stadler Honda +25,465 17 6
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Appleyard Honda +26,244 11 5
12 Vlag van Finland Taru Rinne Servisco-Honda +27,273 12 4
13 Vlag van Duitsland Dirk Raudies Honda +27,385 23 3
14 Vlag van Italië Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax +35,355 25 2
15 Vlag van Zwitserland Heinz Lüthi Honda +35,444 20 1
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Milton Honda +35,513 14
17 Vlag van België Lucio Pietroniro Honda +35,682 10
18 Vlag van Denemarken Flemming Kistrup Honda +35,882 16
19 Vlag van Oostenrijk Mike Leitner Honda +58,082 15
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Edwards Honda +1"01'137 30
21 Vlag van Italië Emilio Cuppini Garelli +1"06'182 26
22 Vlag van Finland Johnny Wickström Honda +1"11'614 21
23 Vlag van Duitsland Hubert Abold Honda +1"12'001 22
24 Vlag van Italië Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax +1"21'903 34
25 Vlag van Frankrijk Hervé Duffard Honda +1"40'260 33
26 Vlag van Spanje Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax +2"07'266 27

Niet gefinished

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Spanje Manuel Hernández Honda 24
Vlag van Duitsland Ralf Waldmann Seel 18
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 32
Vlag van Zwitserland Thierry Feuz Honda 19
Vlag van Spanje Herri Torrontegui Honda 28
Vlag van Zweden Håkan Olsson Rotax 36
Vlag van Italië Domenico Brigaglia Garelli 35
Vlag van Italië Doriano Romboni Honda 29
Vlag van Italië Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 6

Niet gestart

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Spanje Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 31
Vlag van Tsjechië Imrich Majoros Honda 37

Niet gekwalificeerd

Coureur Merk
Vlag van Nederland Jos van Dongen Casal
Vlag van Spanje Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Selini Honda
Vlag van Spanje Javier Debon JJ Cobas-Rotax
Vlag van Hongarije Attila Czösz Honda
Vlag van Zwitserland Othmar Schuler Honda
Vlag van Duitsland Manfred Thurmayer Honda
Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Honda
Vlag van Italië Gastone Grassetti Honda
Vlag van België Serge Julin Honda
Vlag van Italië Marco Cipriani Honda
Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ian Saunders Honda
Vlag van Algerije Bady Hassaine Honda
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jeandat Honda
Vlag van Italië Gabriele Debbia Aprilia-Rotax
Vlag van Japan Kasuya Yamada Honda [5]
Vlag van Japan Kazuaki Yamashita Honda [5]
Vlag van Japan Kenishi Yoshida Honda [5]
Vlag van Japan Masato Shima Honda [5]
Vlag van Japan Masayuki Hirose Honda [5]
Vlag van Japan Shin'ichi Fujiyama Honda [5]
Vlag van Japan Yukata Fujiwara Honda [5]

Top tien eindstand 125cc-klasse

1 Vlag van Spanje Àlex Crivillé (wereldkampioen) Marlboro-JJ Cobas-Rotax 166
2 Vlag van Nederland Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 152
3 Vlag van Italië Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 138
4 Vlag van Japan Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 104
5 Vlag van Italië Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 102
6 Vlag van Japan Koji Takada Fukuda-Honda 99
7 Vlag van Duitsland Stefan Prein Honda 92
8 Vlag van Spanje Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 90
9 Vlag van Spanje Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 72
10 Vlag van Verenigde Staten Allan Scott Honda 54

80cc-klasse

De training

In de trainingen kwam Peter Öttl een keer ten val, maar hij reed toch nog de vierde trainingstijd. Stefan Dörflinger was de snelste voor Herri Torronteguit en Jorge Martínez. Manuel Herreros was slechts vijfde en misschien was dat de reden dat Ángel Nieto besloot om de machines van Martínez en Herreros in de warm-up training om te ruilen. Herreros had ook nog wat last van een verkeersongeval in Brno enkele weken tevoren. Zij gezicht zat vol littekens en een van zijn oogleden was vastgezet omdat hij anders niet meer naar beneden kon kijken. Het team haar daarom extra grote pitborden gemaakt.

Trainingstijden

Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 2"24'605
2. Vlag van Spanje Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 2"26'005
3. Vlag van Spanje Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"26'186
4. Vlag van Duitsland Peter Öttl Atomic-Krauser 2"27'123
5. Vlag van Spanje Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 2"27'148
6. Vlag van Duitsland Jörg Seel Seel 2"27'549
7. Vlag van Nederland Jos van Dongen Casal 2"28'007
8. Vlag van Bulgarije Bogdan Nikolov Krauser 2"28'140
9. Vlag van Nederland Hans Koopman Viplex-Ziegler 2"28'522
10. Vlag van Spanje Luis Alvaro Krauser 2"26'628

De race

Jorge Martínez had niet alleen zijn snelste Derbi aan Manuel Herreros af moeten staan, maar had ook opdracht gekregen om Herreros zo veel mogelijk te helpen. Dat kon hij ook een tijdje doen, door Peter Öttl af te stoppen zodra die voor Herreros reed. Om de overwinning ging het toen al niet meer, want Herri Torrontegui nam meteen de leiding en stond die niet meer af. Uiteindelijk konden Öttl en Herreros hun gevecht eerlijk voeren, met Martínez, Jörg Seel en de slecht gestarte Stefan Dörflinger als toeschouwers. Tegen het einde van de race werd wel duidelijk dat Öttl de snelste was. Hij reed zich enkele tientallen meters los van Herreros, tot hij een grote fout maakte. Minder dan een kilometer scheidde hem van de wereldtitel toen zijn voorwiel onderuit schoof. Herreros werd tweede en daarmee - zonder ook maar een enkele Grand Prix gewonnen te hebben - de allerlaatste wereldkampioen 80 cc.

Uitslag 80cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 31"30'37 2 20
2 Vlag van Spanje Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +18'781 5 17
3 Vlag van Spanje Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +19'178 3 15
4 Vlag van Duitsland Jörg Seel Seel +21'490 6 13
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser +21'490 1 11
6 Vlag van Spanje Luis Alvaro Krauser +32'490 10 10
7 Vlag van Italië Paolo Priori Krauser +33'461 15 9
8 Vlag van Italië Gabriele Gnani Gnani +35'434 20 8
9 Vlag van Duitsland Bernd Völkel Seel +37'942 14 7
10 Vlag van Bulgarije Bogdan Nikolov Krauser +45'092 8 6
11 Vlag van Spanje Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal +45'188 21 5
12 Vlag van Nederland Jos van Dongen Casal +47'324 7 4
13 Vlag van Nederland Bert Smit Krauser +47'433 23 3
14 Vlag van Hongarije János Szabó Krauser +1"11'075 24 2
15 Vlag van Duitsland Heinz Paschen Casal +1"13'822 26 1
16 Vlag van Spanje José Saez Krauser +1"14'194 18
17 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Krauser +1"14'195 13
18 Vlag van Zwitserland René Dünki LCR-Krauser +1"14'538 11
19 Vlag van Duitsland Ralf Waldmann Seel +1"14'539 12
20 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janez Pintar Eberhardt +1"14'861 22
21 Vlag van Spanje Antonio Sánchez JJ Cobas-Rotax +1"19'733 17
22 Vlag van Zwitserland Stefan Brägger Casal +1"23'290 30
23 Vlag van Zwitserland Reiner Koster Kroko +1"39'049 16
24 Vlag van Duitsland Matthias Ehinger BMC +1"43'722 37
25 Vlag van Duitsland Thomas Engl Krauser +1"55'110 28
26 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zdravko Matulja Casal +2"07'286 31
27 Vlag van België Chris Baert Bultaco +2"28'131 34
28 Vlag van Duitsland Maik Stief Casal +2"28'755 35

Niet gefinished

Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Duitsland Peter Öttl Atomic-Krauser Val 4
Vlag van Nederland Hans Koopman Viplex-Ziegler Val 9
Vlag van Frankrijk Paul Bordes RB 33
Vlag van Italië Roberto Sassone Unimoto 27
Vlag van België Jacques Bernard Fantic 19
Vlag van Spanje Joaquin Gali Krauser 32
Vlag van Spanje Javier Arumi Krauser 29
Vlag van Duitsland Stefan Kurfiss Krauser 25

Niet gestart

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Jan Vanecek Krauser

Niet gekwalificeerd

Coureur Merk
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Alojs Pavlic Seel
Vlag van Tsjechië Otto Krmicek Casal
Vlag van Duitsland Undine Kummer Krauser
Vlag van Oostenrijk Otto Machinek Zelfbouw
Vlag van Tsjechië Eduard Klimek RB
Vlag van Duitsland Anton Gohly Bari
Vlag van Tsjechië Kvetsoslav Samak Casal
Vlag van Spanje Fernando Gonzalez Krauser

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi
Vlag van Italië Giuseppe Ascareggi BBFT

Top tien eindstand 80cc-klasse

Pos. Coureur Team/merk Punten
1 Vlag van Spanje Manuel Herreros (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 92
2 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 80
3 Vlag van Duitsland Peter Öttl Atomic-Krauser 75
4 Vlag van Spanje Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 75
5 Vlag van Italië Gabriele Gnani Gnani 45
6 Vlag van Italië Paolo Priori Krauser 41
7 Vlag van Bulgarije Bogdan Nikolov Krauser 40
8 Vlag van Spanje Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 35
9 Vlag van Spanje Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal 33
10 Vlag van Duitsland Jörg Seel Seel 32

Zijspanklasse

De training

In de training baarde Rolf Biland opzien door met een neusspoiler te verschijnen, feitelijk een verboden onderdeel omdat uitstekende delen verboden waren. Niemand protesteerde er echter tegen, zodat Biland er ook mee aan de start kon verschijnen. Hij reed de snelste trainingstijd. Na veel bandenproblemen in de vorige races had Egbert Streuer er nu meer vertrouwen in. Hij had met een set banden dertien ronden getraind zonder overmatige slijtage, maar moest wel genoegen nemen met een startplaats op de tweede rij, achter Biland, Steve Webster en de gebroeders Egloff.

Trainingstijden

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1. Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 2"08'418
2. Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 2"10'241
3. Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 2"10'297
4. Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"10'329
5. Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"10'916
6. Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 2"11'640
7. Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Windle-Yamaha 2"11'984
8. Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Brown LCR-Yamaha 2"12'356
9. Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Thomas Vlag van Duitsland Eckart Rösinger LCR-Krauser 2"12'566
10. Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Verenigd Koninkrijk Gavin Simmons LCR-Yamaha 2"12'671

De race

Vanaf de tweede startrij namen Egbert Streuer en Geral de Haas meteen de leiding voor Steve Webster/Tony Hewitt en Markus- en Urs Egloff. Rolf Biland kwam heel slecht weg en zakte meteen naar het middenveld. Toen hij probeerde meteen zo veel mogelijk concurrenten weer in te halen klapte zijn zijspanwiel hard tegen de curbstone in bocht drie en hij stopte bij de volgende doorkomst in de pit met een gebroken wielophanging. Hoewel Webster aan de tiende plaats genoeg zou hebben voor de wereldtitel, mengde hij zich sportief in de strijd om de leiding, waarbij hijzelf, Egbert Streuer en Markus Egloff beurtelings de leiding namen. Uiteindelijk moest Webster afhaken en Streuer reed de Egloffs op bijna drie seconden achterstand. Het uitvallen van Biland kostte hem de derde plaats in de wereldranglijst, die nu naar Alain Michel/Jean-Marc Fresc ging.

Uitslag zijspanklasse

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 37"33'835 4 20
2 Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 37"36'395 3 17
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 37"42'088 2 15
4 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 37"43'371 5 13
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith Windle-Yamaha 36"02'200 7 11
6 Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 38"09'277 6 10
7 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Verenigd Koninkrijk Gavin Simmons LCR-Yamaha 38"25'365 10 9
8 Vlag van Duitsland Bernd Scherer Vlag van Duitsland Thomas Schröder BSR-Krauser 38"27'349 12 8
9 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Bruno Hiller Busch-ADM 38"27'504 13 7
10 Vlag van Duitsland Fritz Stölzle Vlag van Duitsland Hubert Stölzle LCR-Krauser 38"28'782 15 6
11 Vlag van Japan Yoshisada Kumagaya Vlag van Verenigd Koninkrijk Phillip Coombes Windle-Yamaha 14 5
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Thomas Vlag van Duitsland Eckart Rösinger LCR-Krauser 9 4
13 Vlag van Zwitserland Tony Wyssen Vlag van Zwitserland Kilian Wyssen LCR-Krauser 3
14 Vlag van Nederland Theo van Kempen Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 19 2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Baker Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Hopkinson LCR-Krauser 1
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Stirrat Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Prior LCR-Krauser
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Hardwick Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parker of
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Irlam
LCR-Yamaha
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Judd Drew Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Houghton LCR-JPX
19 Vlag van Oostenrijk Wolfgang Stropek Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Campbell of
Vlag van Duitsland Wolfgang Bock
LCR-Krauser
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Atkinson Onbekend Onbekend
21 Vlag van Italië Giampaolo Arlati Vlag van Italië Vinicio Montanelli LCR-Krauser
22 Vlag van Duitsland Horst Schons Onbekend Onbekend

Niet gefinished

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser Wielophanging 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Brown LCR-Yamaha Ongeval 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Brindley Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Rose Fowler-Yamaha 11

Niet gefinished/niet deelgenomen

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland René Progin Vlag van Zwitserland Yvan Hunziker LCR-Krauser
Vlag van Frankrijk Yvan Nigrowsky Vlag van Frankrijk Jacques Corbier LCR-JPX
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk David Smith Windle-ADM
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Howles Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Pointer LCR-Krauser
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Gardner Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Strevens LCR-Krauser
Vlag van Zweden Billy Gällros Vlag van Zweden Håkan Olsson of
Vlag van Zweden Julian Tailford
Yamaha

Top tien eindstand zijspanklasse

Pos. Coureur Bakkenist Team/merk Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster (wereldkampioen) Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt (wereldkampioen) Brown-Silkolene-LCR-Krauser 145
2 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Bernard Schnieders en
Vlag van Nederland Geral de Haas
Lucky Strike-LCR-Yamaha 136
3 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 109
4 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 105
5 Vlag van Zwitserland Markus Egloff Vlag van Zwitserland Urs Egloff en
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gavin Simmons
BP-LCR-Yamaha /
BP-SMS-Yamaha
73
6 Vlag van Duitsland Fritz Stölzle Vlag van Duitsland Hubert Stölzle LCR-Krauser 69
7 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Zwitserland Markus Fährni en
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gavin Simmons
LCR-Yamaha 67
8 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Bruno Hiller Busch-ADM 57
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Brindley Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Rose Fowler-Yamaha 56
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Shaun Smith LCR-Yamaha / Windle-Yamaha 46

Trivia

Jean-Philippe Ruggia

Jean-Philippe Ruggia trainde in Brno met de 500cc-Yamaha, waarmee hij slechts een seconde langzamer was dan teamgenoot Christian Sarron. Het was nog niet zeker of hij ook in de 500cc-klasse zou starten, maar aan alle hoop kwam een einde toen hij met zijn 250cc-Yamaha viel en een pols brak. Daardoor was zijn seizoen vroegtijdig ten einde.

Loris Reggiani

Loris Reggiani was als wees opgevoed door zijn oom en kreeg tijdens de trainingen het bericht dat die oom was overleden. Hij reisde meteen af naar Italië. Volgens teammanger Michele Verrini was de klap zo zwaar geweest dat hij toch niet had kunnen rijden.

Wayne Gardner

Wayne Gardner was nog maar net herstellende van een beenbreuk, toen hij bij een val in de training zijn voet kneusde. Nu hij toch kansloos was voor de titel besloot hij om zijn seizoen te beëindigen en rust te gaan nemen.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1989
FIM wereldkampioenschap wegrace
41e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Brazilië 1989

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1988
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1990