Francesco Salata

Francesco Salata

Francesco Salata (Osor, Oostenrijk-Hongarije, 21 september 1876 - Rome, 10 maart 1944) was een Italiaans historicus, politicus, diplomaat en schrijver.

Levensloop

Salata werd in 1876 geboren in Osor dat op een eiland bij Istrië ligt. Het eiland (tegenwoordig in Kroatië) maakte destijds deel uit van Oostenrijk-Hongarije, en Salata, een etnische Italiaan, ontwikkelde al vroeg irredentistische gevoelens.[1]

Nog op de middelbare school riskeerde hij vanwege zijn ideeën van alle scholen van het rijk te worden verbannen. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog ging hij naar Rome, waar hij zijn zaak bepleitte om Italië aan de oorlog te laten deelnemen. Ondertussen namen de Oostenrijkers wraak op hem via zijn vrouw Ilda en dochter die zij tussen 1916 en 1917 meer dan een jaar lang interneerden. Zijn vrouw overleed enkele jaren na het einde van de oorlog aan de gevolgen van haar gevangenisstraf.[1]

Salata nam in 1920 deel aan de onderhandelingen over het Verdrag van Rapallo.[1]

Met zijn benoeming tot directeur van het kantoor voor de Nieuwe Italiaanse Provincies en tot senator[2][1] nam zijn politieke macht toe. Zijn historische literaire werken werden goed ontvangen in de academische gemeenschap. Salata was aanvankelijk tegen het fascisme, en hij werd zelfs aangevallen door de fascisten tijdens een bezoek aan Trente, waar hij op reis was met zijn dochter. Uiteindelijk steunde hij de fascisten nadat ze de macht hadden gegrepen en schreef hij boeken aansloegen die in het fascistische Italië.[3][1]

Salata werd later Italiaans ambassadeur in Oostenrijk, waar hij, ondanks zijn irredentistische imago, nog steeds hoog in aanzien stond.[4][1]

Hij stierf in Rome op 10 maart 1944.[1]

Literatuur

• Paolo Ziller: Le Nuove province nell'immediato dopoguerra. Tra ricostruzione e autonomie amministrative (1918-1922), in Miscellanea di studi giuliani in onore di Giulio Cervani per il suo XLL compleanno, edited by F. Salimbeni, Udine 1990, pp. 243-274
• Paolo Ziller: Francesco Salata. Il bollettino la “Vita autonoma” (1904-1912) ed il liberalismo nazionale istriano nell’ultima Austria, in Atti - Centro di ricerche storiche, Rovigno, 1995, 25, pp. 423-445
• Paolo Ziller: Giuliani, istriani e trentini dall'Impero asburgico al Regno d'Italia: società, istituzioni e rapporti etnici, Udine 1997
• Luca Riccardi: Francesco Salata tra storia, politica e diplomazia, Udine 2001
• Luca Riccardi: Francesco Salata, il trattato di Rapallo e la politica estera italiana verso la Jugoslavia all’inizio degli anni Venti, in Quaderni giuliani di storia, 1994, 2, pp. 75-91
• Luca Riccardi: Le carte Salata: quarant’anni tra politica e storia, in Quaderni giuliani di storia, 1991, 1-2, pp. 77-92

Externe links

• (it) Italiaanse Senaat

Bronnen, noten en/of referenties

1. D'Alessio, Vanni, Salata, Francesco. Enciclopedia Italiana. Gearchiveerd op 10 maart 2021. Geraadpleegd op 10 March 2021.
2. Salata Francesco. Italian Senate. Gearchiveerd op 10 maart 2021. Geraadpleegd op 10 March 2021.
3. Riccardi 1997, p. 617.
4. (Italiaans) [...] fra le personalità italiane che più[...] hanno goduto credito in quel paese [l'Austria], vanno ricordati il consigliere di stato Brocchi[...]e il senatore Francesco Salata», Fulvio Suvich, Memorie (1932-1936), Milano, Rizzoli Editore, 1984, p 80, ISBN 88-17-33819-2