FCCU - RCCUDe FCCU (Federal Computer Crime Unit) en de RCCU's (Regional Computer Crime Units) zijn een onderdeel van de Belgische Federale Gerechtelijke Politie die computercriminaliteit onderzoeken. De eenheden houden zich bezig met internetfraude, stalking, kansspelen, kinderpornografie en pedofilie, auteursrechten, hoaxen, racisme en ontkenning van genocide, ICT-misdrijven, computerdiefstal en bestrijding van zombiecomputers. Federal Computer Crime UnitDe FCCU is belast met het beleid en is het centraal punt voor internetcriminaliteit, opleidingen en steun aan de RCCU's. De FCCU ontwikkelde zijn eigen Linuxdistributie voor forensisch onderzoek en beschikt over een meldpunt voor kinderpornografie. Taken van FCCU:
Aan het hoofd van de Federal Computer Crime Unit stond, tot 1 juni 2014, Luc Beirens. Luc Beirens trad echter af om het cyber leadership team van Deloitte te gaan vervoegen. In afwachting tot een nieuwe benoeming zal commissaris Dirk Vekemans de leiding op zich nemen. Hij was voordien al reeds adjunct-diensthoofd en ziet er geen graten in om voorlopig alles in goede banen te leiden. Zijn taak blijft uiteraard het bestrijden van de computercriminaliteit. Regional Computer Crime UnitElk van de twaalf gerechtelijke arrondissementen beschikken over een Regionale Computer Crime Unit en zijn ingedeeld bij de gedeconcentreerde afdelingen van de Federale Gerechtelijke Politie en staan onder het gezag van een gerechtelijk directeur (DirJud). Steun aan andere RCCU's en FCCU is mogelijk. Een lokale klacht wordt eerst opgevolgd door de RCCU. Wanneer andere RCCU's bij een zaak betrokken zijn, kan de FCCU coördineren. De RCCU's zijn belast met operationeel werk: forensisch ICT-onderzoek van pc-apparatuur, gegevensdragers en netwerken, digitaal sporenonderzoek van internetcriminaliteit en daderidentificatie. Het aantal rechercheurs per RCCU hangt af van de grootte van het arrondissement. Local Computer Crime UnitIn een grote politiezone kan een beroep worden gedaan op de LCCU. Deze eenheid doet onderzoek op informaticagebied en biedt ondersteuning aan de operationele eenheden van de Lokale Politie. De politiezone Antwerpen richtte in 2007 een LCCU op. De dienst LCCU is onderdeel van de Lokale Recherche van de Lokale Politie Antwerpen. Centrum voor Cybersecurity BelgiëHet Centrum voor Cybersecurity België (CCB) is opgericht met het koninklijk besluit van 10 oktober 2014. Het centrum staat onder het gezag van de eerste minister. Tijdens de uitvoering van zijn opdrachten doet het CCB beroep op de administratieve en logistieke ondersteuning van de Federale Overheidsdienst Kanselarij van de Eerste Minister. Het Centrum voor Cybersecurity België zorgt als centrale autoriteit voor de cyberveiligheid in België. Het zal een nationaal cybersecuritybeleid opstellen en alle betrokken diensten in België aanzetten om een gepaste en geïntegreerde inspanning te leveren. Het CCB neemt van de FOD Informatie- en Communicatietechnologie het beheer over van de dienst Computer Emergency Response Team (CERT) voor het opsporen, het observeren en het analyseren van online veiligheidsproblemen alsook het permanent informeren daarover van de gebruikers. Missie
Waarden
Responsible disclosure Zie Responsible disclsure voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Voor ethische hackers die op een verantwoorde manier zwakheden en onregelmatigheden in ICT-systemen willen melden, voorziet het Centrum een gedragscode. Overheden en bedrijven kunnen deze op hun website publiceren als basis voor samenwerking.[1] Belgium Anti-Phishing Shield (BAPS)Binnen het Centrum is een Belgium Anti-Phishing Shield (BAPS) ontwikkeld. Het schild is opgebouwd meet medewerking van internetproviders Belnet, Proximus, Telenet en Orange, en houdt een lijst bij van te blokkeren websites. De bescherming werkt in principe sneller dan die van de zoekmachines van de techgiganten, die weliswaar eigen blokkeringssystemen hebben, maar vooral op Engelstalige websites reageren. De internetdomeinen die wij van publieksmeldingen doorkrijgen, worden automatisch geëvalueerd en heel snel naar de internetaanbieders doorgestuurd.[2] Zie ook
Externe links
Bronnen
|
Portal di Ensiklopedia Dunia