Europees Verbond van Vakverenigingen
Het Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV ; Engels : European Trade Union Confederation , kortweg ETUC), ook wel Europees Vakverbond genoemd, is een koepelorganisatie van vakbonden op Europees niveau. De ETUC telt 83 leden uit 36 landen en daarnaast 12 Europese syndicale vakcentrales . Ze vertegenwoordigt ongeveer 60 miljoen leden. De hoofdzetel ligt in Brussel .
Geschiedenis
Het idee om de krachten van de Europese vakbonden te bundelen ontstond ten tijde van het Schumanplan , dat aanleiding zou geven tot de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS). Om de belangen van hun leden te kunnen verdedigen op dit nieuwe niveau werd in 1958 een representatieve organisatie opgericht, het Europees Vakbondssecretariaat (ETUS), dat in 1969 werd omgevormd tot het Europees Verbond van Vrije Vakbonden in de Europese Gemeenschap (ECFTU).[ 1]
In 1972 kwam het tot een akkoord over de oprichting van een nieuwe organisatie, het huidige Europees Verbond van Vakverenigingen (EVV). De organisatie werd opgericht op 9 februari 1973 als tegenwicht voor de economische kracht van de Europese integratie . Aanvankelijk bestond ze uit 17 vakbonden uit 15 landen die ± 29 miljoen leden vertegenwoordigden.
Een van de mede-oprichters van het EVV was de Belg Georges Debunne , die er tevens voorzitter van was tussen 1982 en '85. De eerste voorzitter was Vic Feather . Hij werd bijgestaan door drie vicevoorzitters waaronder zijn latere opvolger Heinz Oskar Vetter . De eerste algemeen-secretaris van het EVV was de Belg Théo Rasschaert . In 1974 sloten de eerste Christelijke en (voormalig) communistische vakbonden aan.
In 1991 kregen de vakbonden uit het voormalige Oostblok een waarnemersstatuut en vanaf 1995 werden ze volwaardige leden.[ 2] Sinds het oprichtingscongres vonden voorts nog volgende congressen plaats:
Het 2de Congres vond plaats in 1976 te Londen .
Het 3de Congres vond plaats in 1979 te München .
Het 4de Congres vond plaats in 1981 te Den Haag .
Het 5de Congres vond plaats in 1985 te Milaan .
Het 6de Congres vond plaats in 1988 te Stockholm .
Het 7de Congres vond plaats in 1991 te Luxemburg .[ 3]
Het 8ste Congres vond plaats in 1995 te Brussel .[ 4]
Het 9de Congres vond plaats in 1999 te Helsinki .[ 5]
Het 10de Congres vond plaats in 2003 te Praag .[ 6]
Het 11de Congres vond plaats in 2007 te Sevilla .[ 7]
Het 12de Congres vond plaats in 2011 te Athene .[ 8]
In 2015 werd Rudy De Leeuw verkozen als nieuwe voorzitter met 95,6% van de stemmen.[ 9] De nieuwe algemeen secretaris is Luca Visentini .[ 10]
Structuur
Bestuur
Deelnemende organisaties
Europese vakcentrales
De ETUC telt 12 centrales die de belangen behartigen van werknemers uit een bepaalde sector op het Europees niveau:[ 13]
European Arts and Entertainment Alliance (EAEA)
EuroCOP (European Confederation of Police)
Europese Federatie van bouwvakkers en houtbewerkers (European Federation of Building and Woodworkers, EFBWW/FETBB)
Europese Federatie voor Voeding, Landbouw en Toerisme (European Federation of Food, Agriculture and Tourism, EFFAT)
Europese Federatie van Journalisten (European Federation of Journalists, EFJ/FEJ)
Europese Federatie voor Werknemers in de Mijnbouw, Chemie en Energiesector (European Mine, Chemical and Energy Workers’ Federation, EMCEF)
Europese Metaalwerkers Federatie (European Metalworkers’ Federation, EMF/FEM)
Europees Vakverbond voor Openbare Diensten (European Federation of Public Service Unions, EPSU)
Europese Transportarbeiders Federatie Federatie (European Transport Workers’ Federation, ETF)
Europese Vakbondscomité voor Onderwijs (European Trade Union Committee for Education, ETUCE/CSEE)
Europese Vakbondsfederatie voor Textiel, Kleding en Leder (European Trade Union Federation - Textiles Clothing and Leather, ETUF-TCL/FSE-THC)
UNI-Europa Union Network International Europe
Aangesloten vakbonden
De ETUC telt 83 aangesloten vakbonden uit 36 landen.[ 14]
Andorra
België
Bulgarije
Confederatie van Onafhankelijke Vakbonden van Bulgarije (Конфедерация на труда Подкрепа, КНСБ)
Podkrepa (Конфедерация на независимите синдикати в България, Подкрепа)
Cyprus
Democratische Vakbondsfederatie van Cyprus (Δημοκρατική Εργατική Ομοσπονδία Κύπρου, ΔΕΟΚ)
Cypriotische Arbeidersconfederatie (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, ΣΕΚ)
Turkse Arbeidersvakbondenfederatie (Kıbrıs Türk İşçi Sendikaları Federasyonu, Türk-Sen)
Denemarken
Deense Confederatie van beroepsverenigingen (Akademikernes Centralorganisation, AC)
Betaalde werknemers en medewerkers van Openbare Diensten Confederatie (Funktionærernes og Tjenestemændenes Fællesråd, FTF)
Deense Confederatie van Vakbonden (Landesorganisationen i Danmark, LO-DK)
Duitsland
Estland
Associatie van Estlandse Vakbonden (Eesti Ametiühingute Keskliit, EAKL)
Estlandse Werknemers vakbonden associatie (Teenistujate Ametiliitude Organisatsioon, TALO)
Finland
Confederatie van Vakbonden voor Academische Professionals in Finland (Akateemis-ammatillinen Valtuuskunta, AVAKA)
Centrale Organisatie van Finse Vakbonden (Suomen Ammattiliittojen Keskusjärjestö, SAK)
Finse Confederatie van Professionals (Suomen Teknisten Toimihenkilöjärjestöjen Keskusliitto, STTK)
Frankrijk
Griekenland
Confederatie van Griekse Ambtenarenvakbonden (Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων, ΑΔΕΔΥ)
Griekse Algemene Confederatie van de Arbeid (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, ΓΣΕΕ)
Hongarije
Autonome Vakbondenconfederatie (Autonóm Szakszervezetek Szövetsége, ASzSz)
Democratische Liga van Onafhankelijke Vakbonden (Független Szakszervezetek Demokratikus Ligája, LIGA)
Nationale Federatie van Arbeidsraden (Munkástanácsok Országos Szövetsége, MOSz)
Forum voor de Samenwerking van Vakbonden (Magyar Szakszervezetek Országos Szövetsége (MSzOSz)
Confederatie van Vakbonden voor Professionelen (Értelmiségi Szakszervezeti Tömörülés, ÉSzT)
IJsland
IJslandse Confederatie van de Arbeid (Alþýðusamband Íslands, ASI)
Confederatie van Staats- en Gemeentewerknemers (Bandalag Starfsmanna Ríkis og Bæja, BSRB)
Ierland
Iers Vakbondscongres (Irish Congress of Trade Unions, ICTU)
Italië
Kroatië
Unie van Autonome Vakbonden van Kroatië (Savez Samostalnih Sindikata Hrvatske, SSSH / UATUC)
Onafhankelijke Vakbonden van Kroatië (Nezavisni hrvatski sindikati, NHS)
Letland
Unie van Onafhankelijke Vakbonden van Letland (Latvijas Brīvo Arodbiedrību Savienība, LBAS)
Liechtenstein
Liechtensteinse Federatie van Werknemers (Liechtensteinischer ArbeitnehmerInnenverband, LANV)
Litouwen
Litouwse Arbeidsfederatie (Lietuvos darbo federacija, LDF)
Litouwse Vakbondsconfederatie (Lietuvos profesinių sąjungų konfederacija (LPSK-LTUC)
Solidariteit (Solidarumas)
Luxemburg
Onafhankelijke Vakbond Luxemburg (Onofhängege Gewerkschaftsbond Lëtzebuerg, OGB-L)
Luxemburgse Christelijke Vakbond (Lëtzebuerger Chrëschtleche Gewerkschafts-Bond, LCGB)
Malta
Confederatie van Maltese Vakbonden (Confederation of Malta Trade Unions, CMTU)
Algemene Arbeidersvakbond (General Workers' Union, GWU)
Monaco
Unie van Monegaskische Vakbonden (Union Syndicale de Monaco, USM)
Nederland
Noorwegen
Noorse Confederatie van Vakbonden (Landsorganisasjonen i Norge, LO-N)
Confederatie van Vakbonden (Yrkesorganisasjonenes Sentralforbund, YS)
Confederatie van Vakbonden voor Professionelen (Utdanningsgruppenes Hovedorganisasjon, UHO)
Polen
Solidariteit (Solidarność)
Algemene Poolse Alliantie van Vakbonden (Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych, OPZZ)
Portugal
Roemenië
Nationaal Vakbondsblok (Blocul Național Sindical, BNS)
Cartel Alfa (Confederația Națională Sindicală, „Cartel Alfa”)
Broederschap (Confederația Națională a Sindicatelor Libere din România-Frăția, CNSLR-Frăția)
Democratische Vakbondsconfederatie van Roemenië (Confederaţia Sindicatelor Democratice din România, CSDR)
Oostenrijk
San Marino
San Marinese Arbeidsconfederatie (Confederazione Sammarinese del Lavoro, CSdl)
Democratische Confederatie van San Marinese Arbeiders (Confederazione Democratica Lavoratori Sammarinese, CDLS)
Slowakije
Confederatie van Vakbonden uit de Slowaakse Republiek (Konfederácia Odborových Zväzov Slovenskej Republiky, KOZ SR)
Slovenië
Sloveense Associatie van Vrije Vakbonden (Zveza Svobodnih Sindikatov Slovenije, ZSSS)
Spanje
Tsjechië
Tsjechisch-Moravische Confederatie van Vakbonden (Českomoravská Konfederace Odborových Svazů, ČMKOS)
Turkije
Confederatie van Progressieve Vakbonden van Turkije (Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu, DİSK)
Confederatie van Echte Turkse Vakbonden (Hak İşçi Sendikaları Konfederasyonu, Hak-İş)
Confederatie van Ambtenarenvakbonden (Kamu Emekçileri Sendikalari Konfederasyonu, KESK)
Confederatie van Turkse Vakbonden (Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu, Türk-İş)
Verenigd Koninkrijk
Zweden
Zweedse Vakbondsconfederatie (Landsorganisationen i Sverige, LO-S)
Zweedse Confederatie van Professionele Associaties (Sveriges Akademikers Centralorganisation, SAC)
Zweedse Confederatie van Professionele Werknemers (Tjänstemännens Centralorganisation, TCO)
Zwitserland
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
↑ Europese syndicale actie , ACV . Gearchiveerd op 7 juli 2014.
↑ Dølvik, Jon Erik: Die Spitze des Eisbergs? Der EGB und die Entwicklung eines Euro-Korporatismus, Münster (Westfälisches Dampfboot) 1999, S. 247
↑ Data van het 1-7de. Congres: Europäisches Gewerkschaftsinstitut, Der Europäische Gewerkschaftsbund (EGB), Brüssel 1991 per wikipedia.de
↑ Willy Buschak, Der Europäische Gewerkschaftsbund und die Europäischen Gewerkschaftsverbände in: "Europäische Gewerkschaftsorganisationen - Bestände im Archiv der sozialen Demokratie und in der Bibliothek der Friedrich-Ebert-Stiftung", herausgegeben für die Friedrich-Ebert-Stiftung von Uwe Optenhögel, Michael Schneider, Rüdiger Zimmermann, Bonn, 2003, S. 11 per wikipedia.de
↑ (en ) Documenten en resoluties van het 9de congres , Officiële website
↑ (en ) Documenten en resoluties van het 10de congres , Officiële website
↑ (en ) Documenten en resoluties van het 11de congres , Officiële website
↑ 12. EGB congres in Athen , Officiële website
↑ Rudy De Leeuw naar Europa ; VTM ; 2 oktober 2015
↑ European trade unions elect new leaders and adopt fresh policies , Officiële website, 2 oktober 2015
↑ a b LANE A. Thomas, European Trade Union Confederation Archives, Instituut voor Sociale Geschiedenis
↑ a b Biographical dictionary of European labor leaders , British Library Cataloguing in Publication Data, 1995, ISBN 0 313 26456-2
↑ Europese centrales , Officiële website
↑ Aangesloten vakbonden ; Officiële website