Diotima (planetoïde)

(423) Diotima
Model van (423) Diotima gebaseerd op de lichtkromme
Type	Planetoïde C-type
Datum ontdekking	7 december 1896
Fysische gegevens
Diameter	208,7 km[1] 171x138 km[2]
Massa	1,6x10^19 kg[3]
Rotatietijd	4,775 uur[1]
Absolute helderheid	+7,24 mag
Albedo	0,05[1]%
Baangegevens
Perihelium	2,940 AU
Aphelium	3,191 AU
Halve lange as (a)	3,066 AU
Excentriciteit (e)	0,041
Lengte klimmende knoop (Ω)	69,564°
Argument van het periapsis (ω)	207,424°
Middelbare anomalie (M)	216,290
Periode (P)	1960,701 dagen (5,368 a)
Dagelijkse beweging (n)	17,00 km/s
Inclinatie (i)	11,240°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche	J2005
Portaal    Astronomie

(423) Diotima is een grote planetoïde in de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Diotima is ongeveer 208,7 km groot en draait in 5,368 jaar om de zon, in een zeer licht ellipsvormige baan die ongeveer 11° helt ten opzichte van de ecliptica. De afstand tot de zon varieert tijdens een omloop tussen de 2,940 en 3,191 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving

Diotima werd op 7 december 1896 ontdekt door de Franse astronoom Auguste Charlois in Nice. Palisa ontdekte in totaal 122 planetoïden.

Diotima is genoemd naar Diotima van Mantinea, een karakter in Plato's Symposium.[4] Diotima was volgens Plato een priesteres en de lerares van Socrates.

Eigenschappen

Diotima wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden, wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. C-planetoïden zijn rijk in primitieve organische verbindingen.

Diotima draait in bijna 5 uur om haar eigen as.

Zie ook

• Lijst van planetoïden

Externe links

• (en) Diotima (planetoïde) in de JPL Small-Body Database
• (423) Diotima (Minor Planet Center)

Bronnen

1. JPL Small-Body Database Browser: 423 Diotima (1896 DB) (2008-09-09 last obs). Geraadpleegd op 10 november 2008.
2. Vasundhara, R, Kuppuswamy, Ramamoorthy, Velu, Venkataramana (2006). Occultation of 2UCAC 42376428 by (423) Diotima on 2005 March 06. Astronomical Society of India 34: 21–26. Geraadpleegd op 30 november 2008.
3. Michalak, G. (2001). Determination of asteroid masses. Astronomy & Astrophysics 374: 703–711. DOI: 10.1051/0004-6361:20010731. Geraadpleegd op 10 november 2008.
4. L.D. Schmadel, Dictionary of Minor Planet Names, Berlijn - Heidelberg - New York, 2003^5, p. 49. Gearchiveerd op 23 juni 2023.