Die HarzreiseDie Harzreise is een reisverhaal van Heinrich Heine. Het is geschreven in de herfst van 1824 en verscheen voor het eerst in 1826 in boekvorm, voordat het werk in het door Friedrich Wilhelm Gubitz uitgegeven tijdschrift „Der Gesellschafter“ gewijzigd afgedrukt werd. Heine zelf omschreef het werk als een verzameling fragmenten. Het boek was het eerste door Heine bij Hoffmann & Campe in Hamburg verschenen boek, de uitgeverij, die later de gezamenlijke werken van Heine uitbracht. InhoudHeinrich Heine beschrijft in het werk zijn reis als student van Göttingen door de Harz over de Brocken tot aan Ilsenburg. Hij ontmoet daarbij bekende en onbekende tijdgenoten, die hij voor een gedeelte zeer uitgebreid beschrijft en die hij dan vergelijkt met heel andere mensen. Ook de natuur wordt uitgebreid beschreven: In het werk zijn alle rust en overnachtingsgelegenheden van deze wandelroute aangegeven:
Deze wandelroute, duurde voor Heinrich Heine ongeveer 4 weken.[1] Tegenwoordig is deze route bekend geworden als de "Heinrich-Heine-Weg". Deze toeristische route heeft inmiddels verschillende beschrijvingen[2]. Er komt ook een beschrijving in voor van een toentertijd ter plaatse verboden duel tussen studenten. CitaatDe tekst is veel meer dan een eerste oefening van een beginnende schrijver. Het is duidelijk een romantisch werk, een voorbeeld:
Vertalingen
Externe link
Literatur
Referenties |
Portal di Ensiklopedia Dunia