Daniel SternefeldDaniel Sternefeld (Antwerpen, 27 november 1905 – Ukkel, 2 juni 1986) was een Belgisch componist, muziekpedagoog en dirigent. LevensloopHij was een zoon van Alexander Sternefeld en echtgenote Franck. Hij trouwde met harpiste Suzanne De Backer (1904-1960) en in tweede huwelijk met Alice Chini (°1921). Van 1916 rot 1925 studeerde hij fluit bij Ferdinand Valck en harmonie bij Lodewijk De Vocht, aan het Koninklijk Conservatorium van Vlaanderen. Zijn muzikale carrière begon hij in 1923 als fluitist in het orkest van de Koninklijke Vlaamse Opera in Antwerpen. Tegelijkertijd volgde hij privé-lessen in compositie aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen bij Renaat Veremans en, op de aansporing van deze laatste, ook in Brussel bij Paul Gilson. Verder volgde hij een cursus orkestleider bij Frank Van der Stucken en nam deel aan een meester-cursus dirigeren aan de Universität für Musik und Darstellende Kunst "Mozarteum" Salzburg te Salzburg bij Bernard Paumgartner, Clemens Krauss en Meinhard von Zallinger. In 1935 werd hij aangesteld als dirigent van het Antwerpse operaorkest, hiermede de fluit verruilend voor het dirigeerstokje. Hij dirigeerde er de Mater Dolorosa, een opera van zijn compositie. Hij werd ook dirigent bij de Koninklijke Nederlandse Schouwburg (KNS) en de Koninklijke Vlaamse Schouxburg (KVS). Als Jood werd hij tijdens de oorlogsjaren uit deze functies ontzet en leefde, met steun van vrienden, ondergedoken in Antwerpen. Hij werd driemaal gearresteerd, in het najaar van 1943 verbleef hij enkele maanden in de Mechelse Dossinkazerne, destijds een doorgangskamp naar de vernietigingskampen, maar ontsnapte als bij wonder aan deportatie. In 1944, onmiddellijk na de Bevrijding, werd hij eerste dirigent van de Antwerpse Opera en in 1948 maakte hij de overstap naar het Belgisch Radio Symfonie Orkest in Brussel, eerst als assistent-dirigent en van 1957 tot zijn pensionering in 1970 als chef-dirigent. In deze periode doceerde hij ook directie aan het Antwerpse Conservatorium. Tevens nam hij veel deel aan gastoptredens bij orkesten doorheen Europa, Zuid-Afrika en Amerika. Gedurende verschillende jaren was hij bestuurder van de Koningin Elisabethkapel. In 1965 en 1966 dirigeerde hij het orkest bij de finales van de Koningin Elisabethwedstrijd. De publieksprijs voor de Koningin Elisabethwedstrijd van de vroegere BRT 3 was genoemd naar Daniel Sternefeld. Zijn weduwe begiftigde de Koningin Elisabethwedstrijden met een prijs Daniel Sternefeld. Zijn zoon, Frank Sternefeld (°1944), werd een voornaam harpist. CompositiesWerken voor orkest
Werken voor harmonie- en fanfareorkest
MuziektheaterOpera's
Werken voor koren
Vocale muziek
Kamermuziek
Discografie
Literatuur
Externe link |
Portal di Ensiklopedia Dunia