Bertholet Flémal
Bertholet Flémal (of Flemalle) (Luik, 23 mei(?) 1614 – Luik, 10 juli 1675) was een Zuid-Nederlands schilder van voornamelijk mythologische en religieuze onderwerpen. Samen met Gérard Douffet, Walthère Damery, Jean-Guillaume Carlier, Englebert Fisen en Philippe Coclers behoort hij tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de 17e-eeuwse barokschilders in het prinsbisdom Luik, ook wel Luikse School genoemd.[1] In het werk van zijn beroemdere leerling Gerard de Lairesse is de invloed van Flémal sterk aanwezig. LevensbeschrijvingBertholet Flémal groeide op in Luik als zoon van een glasschilder en kreeg zijn schildersopleiding in de ateliers van Henri Trippet en Gérard Douffet in die stad. Op zijn 24e ondernam hij een kunstreis naar Italië. In de zomer van 1638 vestigde hij zich in Rome om daar de klassieke kunst en de oude Italiaanse meesters te bestuderen. In Rome ontmoette Flémalle de groothertog van Toscane, Ferdinando II de' Medici, die hem naar Florence uitnodigde. Daarna reisde hij naar Parijs, waar hij onder andere een Aanbidding door de drie koningen voor de sacristie van de Augustijnerkerk en een fresco De hemelvaart van Elias voor de koepel van de Karmelietenkerk schilderde. Door toedoen van de grote kunstmecenas Pierre Séguier kreeg hij de opdracht een zaal in het paleis van Versailles te decoreren. In de zomer van 1647 vestigde Flémalle zich in Brussel, waar hij enkele jaren zou blijven. Daarna keerde hij terug naar Luik, waar hij hofschilder werd van prins-bisschop Maximiliaan Hendrik van Beieren en daarnaast veel kerkelijke opdrachten kreeg. In 1670 reisde hij opnieuw naar Parijs, ditmaal in gezelschap van zijn leerling Jean-Guillaume Carlier. Hij kreeg een aanstelling als professor aan de École des Beaux-Arts. In deze periode schilderde hij het plafond van de ontvangstzaal van het Tuilerieënpaleis, in 1871 door brand verwoest. Na zijn terugkeer naar Luik werd hij benoemd tot kanunnik aan het kapittel van de Sint-Pauluskerk, waardoor hij een vast inkomen genoot. In de kerk wordt een vijftal schilderijen van de schilder-kanunnik bewaard. Flémal stierf op 61-jarige leeftijd in Luik, volgens sommige bronnen geplaagd door depressies. Door zijn verblijf in Rome werd Flémalle sterk beïnvloed door de Romeinse School. Daarnaast was de Franse schilder en tijdgenoot Nicolas Poussin een voorbeeld. Leerlingen van Flémalle waren onder anderen Louis Counet, Jean-Guillaume Carlier, Englebert Fisen en Gerard de Lairesse.[2] Selectie van werkenReligieuze werken in kerken
Relgieuze werken in musea
Portretten, mythologische en overige werken
Bronnen
Literatuur
Voetnoten
Zie de categorie Bertholet Flémal van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|
Portal di Ensiklopedia Dunia