Bernardino Mei (Siena, 1612 – Rome, 17 januari 1676) was een Italiaans kunstschilder en graveur die actief was In Siena en Rome.
Biografie
Het eerste werk van de kunstenaar dat bewaard is gebleven zijn drie met miniaturen voorziene pagina’s uit een van de Libri dei Leoni[1] met een verrijzenis, een Processie op de piazza del Campo en een Madonna in heerlijkheid tussen heiligen en zaligen uit Siena.[2]
Hij zou zijn opleiding tussen eind jaren twintig en begin jaren dertig gekregen hebben in de omgeving van Rutilio Manetti. Hij zou een partnerschap gehad hebben met Domenico de zoon van Rutilio Manetti. Bij de dood van die laatste zou hij met Domenico de artistieke nalatenschap van Rutilio hebben verzameld en samen hebben ze daarna verschillende artistieke projecten opgestart.[2]
Op 12 mei 1630 werd hij lid van de “Compagnia laicale di San Giovannino” in Pantaneto te Siena en hij werd tussen 1636 en 1654 meermaals in de archieven van het genootschap vernoemd omwille van de functies die hij bekleedde.
Als Fabio Chigi, een lid van de Sienese familie waarvoor Bernardino Mei talrijke werken had gemaakt, in 1655 gekozen wordt tot Paus onder de naam Alexander VII, verhuist Bernardino definitief naar Rome. In Rome raakte hij gefascineerd door de werken van Mattia Preti, Andrea Sacchi, Carlo Maratta en Pietro Francesco Mola en door het beeldhouwwerk van Gian Lorenzo Bernini.[3] In 1657 werd hij gekozen tot lid van de Accademia di San Luca. Tijdens zijn verblijf in Rome maakte hij verschillende werken voor de paus en voor diverse leden van de Chigi familie.
