Barbara Liskov (7 november 1939 , geboren als Barbara Jane Huberman ) is een Amerikaans informaticus . Ze heeft bijdragen geleverd over het ontwerpen en implementeren van besturingssystemen en programmeertalen evenals gedistribueerde en fouttolerante systemen. Andere gebieden zijn het gebruik van abstractie en modulariteit in software .
Ze is Institute Professor aan het Massachusetts Institute of Technology en Ford Professor of Engineering van het MIT Department of Electrical Engineering and Computer Science . Ze was de eerste vrouw die een Ph.D. ontving in de Verenigde Staten van een informatica-departement.[ 2] Ze is de tweede vrouw aan wie de Turing Award is uitgereikt.
Biografie
In 1961 behaalde Liskov de graad Bachelor of Arts in wiskunde aan de Universiteit van Californië - Berkeley . In 1965 behaalde ze de graad Master of Science aan de Stanford-universiteit en in 1968 verdedigde ze daar haar proefschrift over een computerprogramma om het eindspel in schaken te spelen.[ 3] Ze werkt sinds 1972 bij het Massachusetts Institute of Technology . Ze staat hier tegenwoordig aan het hoofd van de Programming Methodology Group die onderzoek verricht naar fouttolerantie, zoals Byzantijns falen .
Liskov heeft bijgedragen aan allerlei projecten, waaronder het besturingssysteem Venus (bij Mitre Corporation ), de objectgeoriënteerde programmeertaal CLU en Argus , een gedistribueerde programmeertaal.
In 1996 ontving ze de Achievement Award van de Society of Women Engineers . In 2004 ontving ze de John von Neumann Medal van het Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE):
For fundamental contributions to programming languages, programming methodology, and distributed systems.
— Institute of Electrical and Electronics Engineers
[ 4]
In 2008 ontving ze de Turing Award van de Association for Computing Machinery :[ 5]
For contributions to practical and theoretical foundations of programming language and system design, especially related to data abstraction, fault tolerance, and distributed computing.
— Association for Computing Machinery
[ 6]
Het substitutieprincipe van Liskov draagt haar naam.
Liskov is lid van de National Academy of Engineering en ze is fellow van de American Academy of Arts and Sciences .
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
1966: Alan J. Perlis ·
1967: Maurice V. Wilkes ·
1968: Richard Hamming ·
1969: Marvin Minsky ·
1970: J.H. Wilkinson ·
1971: John McCarthy ·
1972: Edsger Dijkstra ·
1973: Charles W. Bachman ·
1974: Donald E. Knuth ·
1975: Allen Newell , Herbert Simon ·
1976: Michael Rabin , Dana S. Scott ·
1977: John Backus ·
1978: Robert W. Floyd ·
1979: Kenneth E. Iverson ·
1980: Tony Hoare ·
1981: Edgar F. (Ted) Codd ·
1982: Stephen A. Cook ·
1983: Ken Thompson , Dennis M. Ritchie ·
1984: Niklaus Wirth ·
1985: Richard M. Karp ·
1986: John Hopcroft , Robert Tarjan ·
1987: John Cocke ·
1988: Ivan Sutherland ·
1989: William Kahan ·
1990: Fernando J. Corbató ·
1991: Robin Milner ·
1992: Butler Lampson ·
1993: Juris Hartmanis , Richard E. Stearns ·
1994: Edward Feigenbaum , Raj Reddy ·
1995: Manuel Blum ·
1996: Amir Pnueli ·
1997: Douglas Engelbart ·
1998: Jim Gray ·
1999: Frederick P. Brooks, Jr. ·
2000: Andrew Chi-Chih Yao ·
2001: Ole-Johan Dahl , Kristen Nygaard ·
2002: Ron Rivest , Adi Shamir , Leonard M. Adleman ·
2003: Alan Kay ·
2004: Vinton G. Cerf , Robert E. Kahn ·
2005: Peter Naur ·
2006: Frances E. Allen ·
2007: Edmund M. Clarke , E. Allen Emerson , Joseph Sifakis ·
2008: Barbara Liskov ·
2009: Charles Thacker ·
2010: Leslie Valiant ·
2011: Judea Pearl ·
2012: Shafi Goldwasser , Silvio Micali ·
2013: Leslie Lamport ·
2014: Michael Stonebraker ·
2015: Martin Hellman , Whitfield Diffie ·
2016: Tim Berners-Lee ·
2017: John L. Hennessy , David Patterson ·
2018: Yoshua Bengio , Geoffrey Hinton , Yann LeCun ·
2019: Patrick M. Hanrahan , Edwin E. Catmull ·
2020: Alfred Aho , Jeffrey Ullman ·
2021: Jack Dongarra ·
2022: Robert Metcalfe ·
2023: Avi Wigderson