|
Axel Andersen
Axel Andersen (ook wel Aksel Andersen) (21 mei 1864-17 april 1943) was een Noors fluitist. Zijn vrouw was de harpiste Dagny Andersen. Het huwelijk vond plaats op 9 november 1887. In 1898 ondernam het stel een reis door Noorwegen. Axel Ludvig Andersen werd geboren in het gezin van Anders Christoffersen uit Oslo en Karen Halvorsdatter uit Vårdal. Het was een middelgroot gezin, waaruit meerdere personen de muziek in gingen. Andersen kreeg zelf les in Noorwegen en later in Parijs bij fluitist François Donjon. Als zeventienjarige speelde hij al in het orkest van het Christiania Theater en verhuisde rond 1900 mee naar het orkest van het Nationaltheatret. Ondertussen had hij ook in het orkest van (het Noorse) Tivoli gespeeld. Van 1919 tot 1926 was hij solofluitist van de voorloper van het Oslo Filharmoniske Orkester. Op 1 juli 1924 ontving Axel Andersen de Kongens fortjenestemedalje, op aanraden van Johan Halvorsen. Hij gaf meer ongeveer veertig jaar les aan het Conservatorium van Oslo (1886-1926). Jongere fluitisten konden niet om hem heen. Leerlingen van hem waren onder meer Per Wang, Hans Stensth en Ørnulf Gulbransen en de latere componist Arvid Kleven. In 1925 gaf hij het leerboek Praktisk flöiteskole in twee delen (Deel 1: For Böhm og Gammelt System) uit voor het bespelen van de dwarsfluit. In zijn dankwoord richtte hij zich tot Johan Halvorsen (dirigent van het orkest van het Nationaltheatret) en Peter Lindeman (regisseur aldaar). Hij werd genoemd als een van de belangrijkste Noorse musici van die tijd. Of zij de componiste is achter Til Voxenkollen-marsch en Hjördis-Rheinländer, beide voor piano solo en gedrukt bij Warmuth Musikforlag, is niet bekend.
Hedwig Othilie Dagny Bergersen (1867 – juli 1940) werd geboren in het gezin van marinier Hans Bergersen en Hanna Fredrikke Torkildsen. Zij kreeg vanaf haar negentiende haar muzikale onderricht van Wilhelm Posse (1852-1925), een harpist van het conservatorium in Berlijn en werkzaam bij de opera in Berlijn. Daarvoor speelde ze al piano. Ook zij speelde in de beide theaterorkesten. In het Nationaltheatret was er nog enige paniek toen Dagny in 1891 zwanger raakte; er was zo snel geen vervangster voorhanden. Concerten:
Bronnen, noten en/of referenties
. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
