Émile Paladilhe werd geboren in Montpellier. Hij was een muzikaal wonderkind en verhuisde van zijn ouderlijk huis in Zuid-Frankrijk naar Parijs om daar op 10-jarige leeftijd te studeren aan het Conservatoire de Paris. Hij werd een gevierd pianist en was de jongste winnaar van de Prix de Rome, drie jaar na Bizet in 1860. Enige tijd was Galli-Marié zijn geliefde en zij hielp hem bij de compositie van sommige van zijn stukken. Paladilhe trouwde met de dochter van de librettist Ernest Legouvé. Hij was bevriend met de oudere Charles Gounod.
Oeuvre
Paladilhe schreef verscheidene muziektheaterstukken, een symfonie, meer dan honderd mélodies, werken voor piano en veel geestelijke muziek, waaronder cantates, motetten, missen, koralen en het oratoriumLes Saintes-Marie de la mer.
Zijn operaPatrie! uit 1886 was zijn grootste succes en was een van de laatste grand opéras waarvan de première plaatsvond in de Parijse Opéra. Het was een gelegenheidscompositie, geschreven voor het gala ter ere van de Franse kolonie in Monaco. maar met een Vlaams-nationalistisch thema.[1] De librettisten waren Victorien Sardou en Louis Gallet[2]
Enkele van Paladilhes werken voor solo-houtblazers en solo-zangstem hebben repertoire gehouden, bijvoorbeeld zijn Solo pour hautbois (Solo voor hobo) uit 1898, ook wel Solo de concert genoemd.
↑The Cambridge companion to grand opera David Charlton - 2003 p. 300 "The Flemish patriots Rysoor and Karloo seek to cast off the yoke of oppression. Karloo is the lover of Dolores, Rysoor's wife. ... Another difference between the two works is that whereas Paladilhe accords considerable musical weight to ...
↑Le guide musical 54 1908 "La semaine dernière, nous avons eu, au Théâtre royal français, la première représentation de Patrie, grand-opéra en cinq actes, poème de Victorien Sardou et Gallet, musique de Paladilhe, qui fut exécuté pour la première fois au théâtre"
