ৰাজবংশী ভাষা (নেপাল)
ৰাজবংশী বা তাজপুৰীয়া[1] এটি পূৰ্বী ভাৰতীয়-আৰ্য ভাষা যি অসমীয়া-বাঙালী উপগোটৰ অন্তৰ্গত। এই ভাষা মুখ্যতঃ নেপালত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ভাষাটো ৰাজবংশী ভাষাৰ সৈতে সম্বন্ধিত, কিন্তু পৃথক, যদিও কোনো কোনোৱে ৰাজবংশী ভাষাকো চুটিকৈ ৰাজবংশী বা কমতাপুৰী নামেৰে অভিহিত কৰে। ৰাজবংশী, কমতাপুৰী আৰু সুৰজাপুৰীয়ে একেলগে "কমতাপুৰী, ৰাজবংশী আৰু উত্তৰ বংগীয়" ভাষাগোষ্ঠী গঠন কৰে, যি আদি-কামৰূপীৰ পৰা উদ্ভাৱিত দুই শাখাৰ পশ্চিমীয়া শাখা। অন্য শাখাটোৱে আদি-অসমীয়াৰ ৰূপ লৈছিল।[2] ধ্বনিতত্ত্বএই শাখাৰ ভিত্তি Wilde 2008। ব্যঞ্জনধ্বনি
স্বৰবৰ্ণ
উপৰ্যুক্ত স্বৰধ্বনিৰ উপৰিও এই যুক্তস্বৰসমূহ ৰাজবংশীত পোৱা যায়: /ie, iæ, iu, iʌ, ui, uæ, uʌ, ei, eu, æi, æu, ʌi, ʌu/।
টোকা
তথ্য সংগ্ৰহ
|