Rocher de Lauria

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Rocher de Lauria
1250 - 1305

Estactua en Barcelona.
Información personal
Embotada
Puesto de naixencia Lauria, Basilicata
Puesto de muerte Valencia
Información militar
Leyaltat Almogávars
Anyos de servicio
Rango Almirant
Mandos 1283: Almirant d'a flota d'a Corona d'Aragón
Unidat
Batallas/guerras Batalla de Formigues
Batalla de Panizars
Premios Conte de Cocentaina
Atras funcions

Rocher de Lauria, de Llúria u de Lloria (Lauria, Basilicata 1250 - Valencia 1305). Estió un navegant d'orichen lucanés, a lo servicio d'a Corona d'Aragón.

Se casó con Saurina d'Entenza, chermana de Berenguer d'Entenza que participó chunto a Rocher de Flor en as expedicions d'os almogávars.

Estió almirant d'a flota d'Aragón y Sicilia, a la que comandó mientres tot o reinato de Pero lo Gran d'Aragón. Le-se concedió lo condau de Cocentaina (convertindo-se asinas en o primer conte de Cocentaina) como recompensa por a suya trachectoria militar.

Nombrato almirant en o 1283, esfendió Sicilia y os dreitos d'os reis d'Aragón contra d'os anchevins dimpués d'as Viespras sicilianas, redotando a una flota francesa comandata por Carlos d'Anchú en os arredols de Malta. En o 1284 redotó a lo prencipe de Taranto (hereu d'a cadiera reyal napolitana) en a bayía de Nápols y realizó una espectacular campanya en Calabria. Dimpués tornó ta Catalunya por demanda de Pero III lo Gran, ta fer batalla contra d'os franceses. A vitoria mas important que obtenió estió sobre d'a flota francesa de Felipe III, en a batalla de Formigues, os diyas 3 y 4 de setiembre d'o 1285. D'ixa traza cortó as linias de comunicación d'os invasors franceses en Catalunya y arruinó de raso lo poder naval francés d'a epoca. Tamién participó en a batalla de Panizars (1285). Redotatas de tot, as tropas francesas abandonoron ixe anyo Catalunya.

Os trunfos de l'almirant de Lauria estioron basatos en innovacions tecnicas. Os ataques no se basaban unicament en l'abordache y l'uso d'a espata, tamién en o emplego d'espolons y de ballestas, bien de man u, como as mas grans, amuntatas en barraches situatos en os barcos.

Ye esta celebre a suya frase que diz: Qué dende agora no bi habrá peix que s'atreba a sacar a coda si no leba ligato lo sinyal con as cuatro barras d'o nuestro sinyor rei d'Aragón.[1]

Fue apedecato en Santes Creus, a los piez de Pero lo Gran, y le-se dedicó un molimento en a Rambla Nova de Tarragona.

Referencias

  1. ↑ Cortes de Aragón: la bandera de Aragón

Bibliografía