Charro (parla)

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Charro
Variedat de l'asturleyonés
Localización cheografica
Estau {{{estau}}}
País {{{país}}}
Rechión {{{rechión}}}
Parlau en Campo Charro
Lugars principals
Atras denominacions
Charradors
Oficial en {{{oficial}}}
Reconoixiu en {{{reconoixiu}}}
Regulau por
Vitalidat
Literatura
Escritors principals Juan de la Encina, Lucas Fernández y Diego de Torres Villarroel
Rasgos dialectals
{{{familia1}}}
ISO 639-1 {{{iso1}}}
ISO 639-2
ISO 639-3
SIL

O charro ye a parla de Campo Charro en o centro-norte d'a provincia de Salamanca, ye luenga castellana con substrato astur-leyonés y se'n tien conoixencia por a obra de Juan de la Encina, Lucas Fernández y Diego de Torres Villarroel.

Cuan en as suyas obras amuestran a parla d'os habitants d'as planas de Salamanca se vei que entre os sieglos XV y S XVIII se i conservaban bels asturleyonesismos:

  • Palatalización d'a L- inicial latina: llabrar, mallogrado, callambre, rellocir.
  • Pasatos perfectos simples con a forma -oren: echoren, pasoren, repeloren.
  • Aspiración d'a f- inicial d'o asturleyonés derivata d'a F- inicial latina: perhundo ("profundo"), perhición ("perfección"), jacer, jurtar, jilera.

palabras tipicas d'a parla salmantina actual son lígrimo ("puro"), urganero ("forigador") y veyudo ("viduo").

Bibliografía

  • El sayagués y el charro. Tomo d'a enciclopedia Espasa sobre Espanya. pach 430.