Bratanek Władysława Szymonowicza – lwowskiego histologa i embriologa, oraz brat Janiny Szybalskiej – polskiej farmaceutki całe życie związanej z rodzinnym Lwowem, w którym zmarła 18 grudnia 2011 roku[1].
Grać na pianinie zaczął w wieku 4 lat. Przez lwowskich krytyków muzycznych był nazywany „cudownym dzieckiem”. Pierwszy koncert dał w wieku 8 lat, natomiast z towarzyszeniem orkiestry zagrał po raz pierwszy w wieku 14 lat. Jego nauczycielką od pierwszych lat aż do okresu II wojny światowej była Jadwiga Dwernicka. Podczas pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa rozpoczął studia w lwowskim konserwatorium w klasach fortepianu i kompozycji. Po zajęciu Lwowa przez Niemców kontynuował samodzielne studia. W czasie niemieckiej okupacji Lwowa (1941–1944) był wraz z wieloma innymi przedstawicielami nauki, kultury, członków ruchu oporu, młodzieży gimnazjalnej i akademickiej karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla, dzięki czemu posiadał dokument, który skutecznie chronił go przed represjami okupantów[2].
Od 1956 aż do śmierci prowadził w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi utworzoną przez siebie klasę fortepianu. Był jurorem VIII i IX Konkursów Chopinowskich.
Kompozycje: koncert fortepianowy, Concertino na fortepian i małą orkiestrę symfoniczną, Dialogi na fortepian, orkiestrę smyczkową i perkusję, Wariacje i fuga na temat B.A.C.H. na dwa fortepiany, miniatury fortepianowe, utwory kameralne, orkiestrowe i wokalne.