Wiesław Myśliwski
Dom rodzinny Myśliwskiego w Dwikozach (2011)
Wiesław Myśliwski (ur. 25 marca 1932 w Dwikozach ) – polski pisarz , dwukrotny laureat Nagrody Literackiej „Nike” (1997, 2007). Opisywany jako „twórca, który czerpiąc ze źródeł chłopskiego doświadczenia i chłopskiej mowy żywej, wpisuje swoje kreacje w krąg uniwersalnych praw i prawd o świecie i ludzkiej egzystencji”[1] [2] [3] .
Życiorys
Jego ojciec, Julian, wywodził się z rodziny mieszczańskiej z Ćmielowa ; był oficerem, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, a po demobilizacji został urzędnikiem. Natomiast matka Myśliwskiego, Marianna, była wychowanką Uniwersytetu Ludowego Zofii i Ignacego Solarzów w Szycach ; w młodości działała w ZMW „Wici”.
Po wojnie Wiesław Myśliwski uczęszczał do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Sandomierzu , maturę zdał w 1951 roku. Studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim , którą ukończył w 1956 roku.
Debiutował w 1955 roku recenzją powieści E. de Greff „Noc jest moim światłem”. Pracował w latach 1955–1976 w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej w Warszawie jako asystent redaktora, redaktor, kierownik redakcji literatury współczesnej, zastępca redaktora naczelnego .
W latach 1975–1999 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Regiony”, w latach 1993–1999 także dwutygodnika kulturalnego „Sycyna” . Od 1997 roku jest przewodniczącym jury konkursu – Ogólnopolskiej Nagrody im. Aleksandra Patkowskiego w Sandomierzu. W latach 1971–1983 był członkiem Związku Literatów Polskich .
Ekranizacji i realizacji teatralnych jego utworów podejmowali się tacy twórcy jak: Ryszard Ber , Wojciech Marczewski , Stefan Szlachtycz , Tadeusz Junak , Kazimierz Dejmek , Izabella Cywińska , Bogdan Tosza . Książki Myśliwskiego przetłumaczono na języki: angielski (w Anglii i USA), niemiecki, francuski, holenderski, hiszpański, hebrajski, arabski, włoski, rosyjski, węgierski, czeski, słowacki, serbski, chorwacki, słoweński, rumuński, bułgarski, łotewski, litewski, estoński, ukraiński, gruziński i turecki.
Uhonorowany został tytułami doctor honoris causa na Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego 17 maja 2007, Uniwersytecie Opolskim 10 marca 2009[4] , Uniwersytecie Rzeszowskim 14 maja 2012[5] i na Uniwersytecie Jagiellońskim 12 maja 2022 roku[6] .
Obecnie mieszka w Warszawie. Od 1956 roku żonaty z Wacławą, redaktor w Państwowym Instytucie Wydawniczym [7] .
Twórczość
Powieści
Nagi sad , Warszawa : PIW , 1967
Pałac , Warszawa : PIW , 1970
Kamień na kamieniu , Warszawa : PIW , 1984
Widnokrąg , Warszawa : Muza , 1996
Traktat o łuskaniu fasoli , Kraków : Znak , 2006
Ostatnie rozdanie , Kraków : Znak , 2013 [8]
Ucho Igielne , Kraków : Znak , 2018 [9]
Dramaty
Złodziej , Dialog 1973 , nr 7, s. 5–34
Klucznik , Dialog 1978 , nr 6, s. 32–60
Drzewo , Twórczość 1988 , nr 7, s. 11–73 i nr 8, s. 7–50 ; Szczecin : Wydawnictwo Glob, 1989
Requiem dla gospodyni , Dialog 2000 , nr 10, s. 5–47 ; Warszawa : Muza , 2000
Dramaty. Złodziej, Klucznik, Drzewo, Requiem dla gospodyni , Kraków : Znak, 2023 ISBN 978-83-240-6728-2
Eseje, wywiady, rozmowy
Ekranizacje
Ordery, odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
Przypisy
↑ Korowód MYŚLIwskiego. Ogólnopolski Konkurs Recytatorski . instytutkultury.org.pl, 2021. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu ].
↑ Kalendarium historyczne. Co ważnego wydarzyło się w regionie świętokrzyskim 25 marca? 25 marca 1932 – urodził się Wiesław Myśliwski . echodnia.eu. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu ].
↑ Kartka z kalendarza . kpu.krosno.pl, 25 marca 2021. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu ].
↑ Janusz R. J.R. Kowalczyk Janusz R. J.R. , Wiesław Myśliwski [online], culture.pl [dostęp 2022-05-16] .
↑ Wiesław Myśliwski - Uniwersytet Rzeszowski [online], ur.edu.pl [dostęp 2024-04-26] (pol. ) .
↑ a b Święto Uniwersytetu Jagiellońskiego . Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2022-05-12]. (pol. ) .
↑ Od lat układam jeden erotyk [online], Przegląd, 26 marca 2017 [dostęp 2024-03-24] (pol. ) .
↑ www.znak.com.pl: Wiesław Myśliwski, „Ostatnie rozdanie” (opis bibliograficzny, recenzje i fragmenty do wglądu) . Kraków: Znak, 2013. Brak numerów stron w książce
↑ Ucho Igielne [online] [dostęp 2018-12-27] (pol. ) .
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 10, 1 września 1979, s. 15.
↑ Związek Rzemiosła Polskiego: Laureaci Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta w latach 1994–2009 . [dostęp 2014-09-10].
↑ Nagroda Nike 1997 . nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
↑ Warszawa. Wręczono złote medale „Gloria Artis” . e-teatr.pl, 10 września 2005. [dostęp 2011-06-21].
↑ Nagroda Nike 2007 . nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
↑ Wiesław Myśliwski . sandomierz.pl. [dostęp 2014-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 października 2014)].
↑ Doktorzy Honoris Causa UO . [dostęp 2011-02-16].
↑ Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa Panu Wiesławowi Myśliwskiemu 14 maja 2012 r. . [dostęp 2012-05-31].
↑ M.P. z 2012 r. poz. 941 .
↑ Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości . prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].
↑ Nagroda Literacka m. st. Warszawy dla Wiesława Myśliwskiego . gazeta.pl, 2014-04-23. [dostęp 2014-04-23].
↑ Wiesław Myśliwski wyróżniony Odznaką Honorową Województwa Świętokrzyskiego [online], UM Województwa Świętokrzyskiego, 27 października 2014 [dostęp 2020-04-23] .
↑ Przyznano Nagrodę Literacką im. Franciszka Karpińskiego [online], www.instytutksiazki.pl, 20 września 2016 [dostęp 2016-10-02] .
↑ Nagrody Literackie m.st. Warszawy przyznane. Kazimierz Orłoś z tytułem Warszawskiego Twórcy . tokfm.pl, 10 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-10].
↑ Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności. Rok 2021 , wyd. Kraków 2022, s. 27
↑ Kultura w skrócie , w: Tygodnik Powszechny , nr 28/2021, s. 11.
Bibliografia
O twórczości Wiesława Myśliwskiego (w siedemdziesiątą piątą rocznicę urodzin pisarza) II . Jan Pacławski (red.). Kielce: Kieleckie Towarzystwo Naukowe, 2007, s. 228. ISBN 978-83-60777-12-1 .
Piotr Biłos, Powieściowe światy Wiesława Myśliwskiego, Znak, Kraków 2017.
Pierre Piotr Bilos, Les jeux du „je”: construction et déconstruction du récit romanesque chez Wiesław Myśliwski, Classiques Garnier, Paris 2016.
Linki zewnętrzne
Nagroda główna
Wybór czytelników
Nagroda 25-lecia
Identyfikatory zewnętrzne: