Tim Henman
|
Państwo
|
Wielka Brytania
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 września 1974 Oksford
|
Wzrost
|
185 cm
|
Gra
|
praworęczna, jednoręczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1993
|
Zakończenie kariery
|
23 września 2007
|
Trener
|
Larry Stefanki (2001−2003) Paul Annacone (2003−2007)
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
11
|
Najwyżej w rankingu
|
4 (7 sierpnia 2002)
|
Australian Open
|
4R (2000−2002)
|
Roland Garros
|
SF (2004)
|
Wimbledon
|
SF (1998, 1999, 2001, 2002)
|
US Open
|
SF (2004)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
4
|
Najwyżej w rankingu
|
62 (21 lutego 2001)
|
Australian Open
|
1R (1996−1998)
|
Roland Garros
|
3R (1996)
|
Wimbledon
|
2R (1994)
|
US Open
|
2R (1996)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Strona internetowa
|
Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) − brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.
W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.
W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.
W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.
W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.
Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).
W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (11–17)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
5 stycznia 1997
|
Doha
|
Twarda
|
Jim Courier
|
5:7, 7:6(5), 2:6
|
Zwycięzca
|
1.
|
12 stycznia 1997
|
Sydney
|
Twarda
|
Carlos Moyá
|
6:3, 6:1
|
Finalista
|
2.
|
23 lutego 1997
|
Antwerpia
|
Twarda (hala)
|
Marc Rosset
|
2:6, 5:7, 4:6
|
Zwycięzca
|
2.
|
14 września 1997
|
Taszkent
|
Twarda
|
Marc Rosset
|
7:6(2), 6:4
|
Finalista
|
3.
|
18 stycznia 1998
|
Sydney
|
Twarda
|
Karol Kučera
|
5:7, 4:6
|
Finalista
|
4.
|
2 sierpnia 1998
|
Los Angeles
|
Twarda
|
Andre Agassi
|
4:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
3.
|
20 września 1998
|
Taszkent
|
Twarda
|
Jewgienij Kafielnikow
|
7:5, 6:4
|
Zwycięzca
|
4.
|
11 października 1998
|
Bazylea
|
Twarda (hala)
|
Andre Agassi
|
6:4, 6:3, 3:6, 6:4
|
Finalista
|
5.
|
10 stycznia 1999
|
Doha
|
Twarda
|
Rainer Schüttler
|
4:6, 7:5, 1:6
|
Finalista
|
6.
|
21 lutego 1999
|
Rotterdam
|
Dywanowa (hala)
|
Jewgienij Kafielnikow
|
2:6, 6:7(3)
|
Finalista
|
7.
|
13 czerwca 1999
|
Londyn (Queen’s)
|
Trawiasta
|
Pete Sampras
|
7:6(1), 4:6, 6:7(4)
|
Finalista
|
8.
|
10 października 1999
|
Bazylea
|
Dywanowa (hala)
|
Karol Kučera
|
4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2)
|
Finalista
|
9.
|
20 lutego 2000
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Cédric Pioline
|
7:6(3), 4:6, 6:7(4)
|
Finalista
|
10.
|
12 marca 2000
|
Scottsdale
|
Twarda
|
Lleyton Hewitt
|
4:6, 6:7(2)
|
Finalista
|
11.
|
13 sierpnia 2000
|
Cincinnati
|
Twarda
|
Thomas Enqvist
|
6:7(5), 4:6
|
Zwycięzca
|
5.
|
15 października 2000
|
Wiedeń
|
Twarda (hala)
|
Tommy Haas
|
6:4, 6:4, 6:4
|
Zwycięzca
|
6.
|
26 listopada 2000
|
Brighton
|
Twarda (hala)
|
Dominik Hrbatý
|
6:2, 6:2
|
Zwycięzca
|
7.
|
18 lutego 2001
|
Kopenhaga
|
Twarda (hala)
|
Andreas Vinciguerra
|
6:3, 6:4
|
Finalista
|
12.
|
17 czerwca 2001
|
Londyn (Queen’s)
|
Trawiasta
|
Lleyton Hewitt
|
6:7(3), 6:7(3)
|
Zwycięzca
|
8.
|
28 października 2001
|
Bazylea
|
Dywanowa (hala)
|
Roger Federer
|
6:3, 6:4, 6:2
|
Zwycięzca
|
9.
|
6 stycznia 2002
|
Adelaide
|
Twarda
|
Mark Philippoussis
|
6:4, 6:7(6), 6:3
|
Finalista
|
13.
|
24 lutego 2002
|
Rotterdam
|
Twarda (hala)
|
Nicolas Escudé
|
6:3, 6:7(7), 4:6
|
Finalista
|
14.
|
17 marca 2002
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Lleyton Hewitt
|
1:6, 2:6
|
Finalista
|
15.
|
16 czerwca 2002
|
Londyn (Queen’s)
|
Trawiasta
|
Lleyton Hewitt
|
6:4, 1:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
10.
|
3 sierpnia 2003
|
Waszyngton
|
Twarda
|
Fernando González
|
6:3, 6:4
|
Zwycięzca
|
11.
|
2 listopada 2003
|
Paryż
|
Twarda (hala)
|
Andrei Pavel
|
6:2, 7:6(6), 7:6(2)
|
Finalista
|
16.
|
21 marca 2004
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Roger Federer
|
3:6, 3:6
|
Finalista
|
17.
|
8 października 2006
|
Tokio
|
Twarda
|
Roger Federer
|
3:6, 3:6
|
Gra podwójna (4–2)
Przypisy
Bibliografia
Złoci medaliści |
|
---|
Srebrni medaliści |
|
---|
Brązowi medaliści |
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne:
|
|