Syn Jakuba Ignacego Miłobędzkiego (1839–1919), inżyniera powiatowego, oraz Salomei Zofii z Rokossowskich h.Glaubicz (1852–1938)[1]. Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie Wydział Fizyko-Matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1897). W latach 1904–1905 odbywa studia uzupełniające w Bernie i Lipsku, m.in. u prof. Wilhelma Oswalda, a w 1912 uzyskuje magisterium w Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskał w 1918 w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie na podstawie pracy „O tautomeriikwasu fosforawego”. Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Chemicznego (został jego honorowym członkiem w 1937 roku, w latach 1928 i 1952 prezes PTCh). Od 1945 członek PAU, od 1952 członek tytularny, od 1957 członek rzeczywisty PAN[2]. W latach 1915–1918 był redaktorem czasopisma „Chemik Polski”, w latach 1935–1939 i 1946 redagował „Roczniki Chemii”, a w latach 1947–1955 „Chemię Współczesną”.
W latach 1906–1918 był wykładowcą chemii nieorganicznej na Wydziale Przyrodniczym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, a w latach 1909-1911 pełnił funkcję dziekana wydziału[3].
Od 1917 profesor SGGW, a w latach 1920–1921 pierwszy z wyboru rektor uczelni. Od 1922 do 1929 profesor Uniwersytetu Poznańskiego. Następnie – do 1939 – profesor Politechniki Warszawskiej (w latach 1933–1934 był dziekanem wydziału chemicznego). Jako profesor zwyczajny PW otrzymał tytuł profesora honorowego na Wydziale Leśnym SGGW z dniem 27 września 1938[4]. W latach 1945–1946 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1946 ponownie profesor Politechniki Warszawskiej.
↑Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 455, 5 listopada 1938.
↑M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 – na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
Bibliografia
J. Piłatowicz: Tadeusz Benon Miłobędzki (1873–1959). Warszawa: Pracownia Historyczna BGPW, 1990, seria: Sylwetki profesorów Politechniki Warszawskiej. Brak numerów stron w książce
Mały słownik chemiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976. Brak numerów stron w książce