Urodził się w rodzinie chłopskiej Wincentego i Kazimiery Mosiej[1], miał trzech braci: Jana, Franciszka i Józefa[2]. Odbył studia medyczne i weterynaryjne w Uniwersytecie Warszawskim. W 1932 otrzymał dyplom lekarza weterynarii i rozpoczął pracę w Katedrze Anatomii Zwierząt Wydziału Weterynaryjnego UW jako asystent. W macierzystej uczelni uzyskał stopień doktora (1935) oraz habilitował się z zakresu anatomii zwierząt (1939)[1].
Lata 1944–1947 spędził w Lublinie prowadząc badania w Uniwersytecie Lubelskim, gdzie jesienią 1944 został powołany na profesora nadzwyczajnego. Pełnił funkcję kierownika Katedry Anatomii Zwierząt oraz w latach 1945–1946 dziekana Wydziału Weterynaryjnego. W 1947 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W tym samym roku powrócił do Warszawy pracując początkowo w Uniwersytecie Warszawskim, a od 1952 w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 1952–1954 pełnił funkcję dziekana Wydziału Weterynaryjnego, a w 1955 został wybrany na stanowisko rektora SGGW. Godność tę pełnił do 1962.
Zakres pracy naukowej profesora obejmował przede wszystkim anatomięssaków. Szczególnie interesował się anatomią aparatu ruchowego i przemianami zachodzącymi w mięśniach i ścięgnach. Zajmował się także archeozoologią oraz naukowymi podstawami ochrony przyrody. Kierował pracami nad ochroną i biologią żubra w Polsce. Był współorganizatorem Ośrodka Badawczego nad Anatomią Żubra przy Katedrze Anatomii Zwierząt UW.