Urodziła się 20 maja 1922 w Kownie, ówczesnej stolicy Litwy. W 1933 wyemigrowała do stanowiącej brytyjski mandat Palestyny. W Tel Awiwie ukończyła szkołę średnią[1].
Działała w ruchu skautowskim. Była członkiem rady miejskiej Tel Awiwu i przewodniczącą miejskiej komisji edukacji. Była także przewodniczącą rady dyrektorów funduszu edukacyjnego Gahelet oraz organizacji liberalnych kobiet[1]. Działała także w największej izraelskiej organizacji opieki zdrowotnej Kupat Holim Maccabi, której przewodniczącą była w latach 1988–2010. W sierpniu 2010 została jej honorową przewodniczącą[2][3][4].
W polityce związała się z Partią Liberalną[5], a po jej połączeniu z Herutem i innymi partiami została działaczką Likudu. W wyborach parlamentarnych w 1977, które pierwszy raz w historii kraju przyniosły zwycięstwo prawicy, dostała się do izraelskiego parlamentu z listy tego ugrupowania. W dziewiątym Knesecie przewodniczyła podkomisji ds. zamknięcia szpitala położniczego w Tel Awiwie oraz zasiadała w komisjach pracy i polityki społecznej oraz edukacji i kultury. W 1981 uzyskała reelekcję, a w Knesecie X kadencji była członkiem trzech komisji parlamentarnych: spraw wewnętrznych i środowiska; pracy i polityki społecznej oraz budownictwa[1].
5 lipca 1983 została dokooptowana do drugiego rząduMenachema Begina jako minister bez teki[6]. Pozostała na stanowisku również po zmianie premiera i powołaniu 10 października rząduIcchaka Szamira. Funkcję pełniła do końca kadencji rządu – 13 września 1984[7]. Zajmowała się sprawami równościowymi i prawami kobiet. Za swoją działalność była chwalona przez organizacje kobiece[8]. Była trzecią kobietą, która została ministrem w izraelskim rządzie – po Goldzie Meir (1949) oraz Szulammit Alloni (1974)[9].