Największe sukcesy w karierze odniósł w wieku juniorskim, na przełomie 1963 i 1964 r. zwyciężył (wspólnie z Jørnem Slothem) w rozegranych w Groningen mistrzostwach Europy, natomiast w 1965 r. zajął w Barcelonie II m. (za Bojanem Kurajicą) w mistrzostwach świata (oba turnieje w kategorii do 20 lat). Wielokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostw Holandii, nie osiągając sukcesów medalowych (najlepsze wyniki: IV m. w latach 1972 i 1975). W 1970 i 1972 r. wystąpił w narodowej drużynie na szachowych olimpiadach, zdobywając 14 pkt w 23 partiach[1].