Po powrocie do Maryland podjął studia na wydziale sztuk wizualnych i scenicznych. Pracując dla jednej z firm specjalizujących się bezpieczeństwie w ruchu lotniczym i przeciwdziałaniu terroryzmowi, odkrył jazz i bossa novę[2]. Na początku lat 90. pod szyldem firmy Juju Thievery Corporation wydawał płyty z muzyką techno[4].
Thievery Corporation
W 1995 roku Rob Garza spotkał Erica Hiltona, również didżeja, organizatora przyjęć i różnych imprez muzycznych. Było to w czasie, kiedy obaj zostali zaproszeni przez ich wspólną przyjaciółkę do klubu muzycznego Eighteenth Street Lounge w Waszyngtonie, będącego popularnym miejscem spotkań muzyków i miłośników nocnego życia. Postanowili wówczas założyć zespół, któremu dali nazwę Thievery Corporation. Zespół zadebiutował w 1996 roku albumem Sounds from the Thievery Hi-Fi, zadedykowanym jednemu z mistrzów bossa novy, Antôniowi Carlosowi Jobimowi[5]. Proponował muzykę instrumentalną, utrzymaną w stylu pośrednim między trip hopem a acid jazzem[6]. Garza i Hilton swej twórczości wykorzystywali tak różnorodne gatunki muzyczne jak: space rock, hip-hop, indyjski trip hop, dub, francuskie piosenki miłosne czy shoegaze łącząc je z niezwykłą spójnością w całość[7].
Działalność solowa i współpraca z innymi artystami
Obok działalności w zespole Rob Garza podjął również współpracę z innymi artystami oraz rozpoczął nagrywanie i wydawanie muzyki firmowanej własnym nazwiskiem. W swoich kompozycjach nawiązywał do własnych, wcześniejszych doświadczeń w zakresie muzyki elektronicznej łącząc je z dobrze znanymi brzmieniami Thievery Corporation[8].
W 2013 roku zrealizował album Remixes, na którym znalazły się jego remiksy utworów artystów prezentujących różne gatunki i style wykonawcze jak: Miguel Migs – deep house („The System”), zespół Novalima – afroperuwiańska electronica („Festejo”), duet AM & Shawn Lee – inspirowany muzyką latynoamerykańskąneo soul („Promises are Never Far from Lies”), Sleepy Wonder - dance („World Citizenship”), Tycho – ambient („Ascension”), Shana Halligan – electro-chanteuse („True Love”), Gogol Bordello („Through the Roof and Underground”), Federico Aubele („No One”) oraz opracowany na nowo utwór Thievery Corporation, „Vampires”[9]. Wyjaśniając bliżej specyfikę swego podejścia do remiksów stwierdził, iż biorąc konkretną piosenkę na warsztat, stara się uchwycić w niej coś interesującego, a następnie rozwinąć ten element tworząc w ten sposób nową piosenkę. Jako przykład podał oryginalny utwór Tycho i swój remiks, całkowicie odmienny od oryginału[10]. Później, w tym samym roku, Garza współpracował z kanadyjskim producentem Neighbourem (Matt Dauncey), przy wydaniu EP-kiCalle Del Espíritu Santo. Zainspirowana duchem swoich podróży do Madrytu EP-ka jest pierwszym z serii wydawnictw, będących muzycznymi wspomnieniami[11].
W 2015 roku Rob Garza zadebiutował samodzielnie na rynku płytowym EP-ką Palace of Mirrors, wydaną pod szyldem własnej wytwórni, Magnetic Moon Records[11]. Jedno z nagrań, jakie się na znalazły na EP-ce, „Blue Agave Fields”, zostało zainspirowane produkcją mezcalu, z którą artysta zetknął się podróżując po stanie Oaxaca. Wraz z zaprzyjaźnionym przedsiębiorcą sam zlecił produkcję trunku spod znaku mezcal, który po zdobyciu niezbędnych certyfikatów będzie sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych[12].
Zainteresowania muzyczne
W czasie wolnym Rob Garza słucha muzyki takich artystów jak: Arvo Pärt, Philip Glass i Antônio Carlos Jobim[13]. Spośród swoich ulubionych wykonawców muzyki elektronicznej wymienił takich artystów jak: Tycho, Downtown Party Network, Todd Terje i Psychemagik[8].