Pojezierze Bytowskie (kaszb. Bëtowsczé Pòjezerzé , 314.47 ) – mezoregion w północno-wschodniej części Pojezierza Zachodniopomorskiego . Na północy przechodzi w Wysoczyznę Polanowską , na południu w Równinę Charzykowską i Dolinę Gwdy , na wschodzie w Pojezierze Kaszubskie i mezoregion Borów Tucholskich , na zachodzie w Pojezierze Drawskie [1] [2] . Rozciąga się na powierzchni około 1400 km², przy około 70 km długości wzdłuż osi wschód–zachód i około 20 km szerokości wzdłuż osi północ–południe[2] . Pojezierze ze względu na typ mezoregionu zaliczane jest do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami w regionie nizin i obniżeń[1] .
Wieża widokowa na Siemierzyckiej Górze
Mezoregion cechują najwyższe wysokości bezwzględne w makroregionie, z punktem kulminacyjnym – Siemierzycką Górą – o wysokości 256,5 m n.p.m., będącym jednocześnie najwyższym wzniesieniem Pojezierza Zachodniopomorskiego[3] [4] [5] . Na południowy zachód od Miastka wznoszą się Góry Szybskie z wysokościami dochodzącymi do 236 m n.p.m.[2] Pasmo czołowomorenowe pojezierza zbudowane jest z utworów lodowcowych, przede wszystkim glin zwałowych , o znacznej miąższości , przekraczającej miejscami 200 m. Materiał ten charakteryzuje się bardzo niską zawartością wapnia, co ma istotny wpływ na różnorodność ekologiczną i typologiczną jezior oraz szaty roślinnej[3] .
Wysoki pas moren czołowych biegnących w obrębie mezoregionu stanowi dział wodny pomiędzy ciekami płynącymi w kierunku Morza Bałtyckiego a ciekami płynącymi na południe, do Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej . W obszarze mezoregionu źródła mają płynące w kierunku południowym Czernica i Brda oraz płynące na północ dopływy Parsęty – Perznica i Radusza , dopływy Słupi – Kamienica i Bytowa , a także Wieprza i jej dopływ Grabowa [4] .
Według alternatywnej propozycji podziału fizycznogeograficznego autorstwa Józefa Sylwestrzaka granice Pojezierza Bytowskiego rozciągają się szerzej, obejmując większość Wysoczyzny Polanowskiej standardowego podziału Jerzego Kondrackiego [6] .
Przypisy
↑ a b Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne , skala 1:1500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
↑ a b c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 73–74. ISBN 978-83-01-16022-7 .
↑ a b Janina Jasnowska, Mieczysław Jasnowski: Pojezierze Zachodniopomorskie . Warszawa: Wiedza Powszechna, 1983, s. 194–195, seria: Przyroda polska. ISBN 83-214-0359-X .
↑ a b Janina Jasnowska, Mieczysław Jasnowski: Pojezierze Zachodniopomorskie . Warszawa: Wiedza Powszechna, 1983, s. 7–12, seria: Przyroda polska. ISBN 83-214-0359-X .
↑ Arkusz N-33-071-D. Wojskowa Mapa Topograficzna , skala 1:50 000. Sztab Generalny Wojska Polskiego, 1987.
↑ Józef J. Sylwestrzak Józef J. (red.), Pojezierze Bytowskie – Monografia geograficzno-ekonomiczna , Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, 1978, s. 248 .