Rzeka wypływa z torfowisk położonych na wysokości około 200 m n.p.m. koło Sierakowskiej Huty, na Pojezierzu Kaszubskim, w górnym biegu przepływa przez teren moreny czołowej dochodzącej do 200 m n.p.m. (jeziora: Tuchlińskie, Trzebocińskie, Gowidlińskie i Węgorzyno), w środkowym piaszczysto-gliniaste utwory moreny dennej i gliny zwałowe w kompleksie dużych lasów i w dolnym, od Słupska w dolinach wysłanych gliną zwałową i torfami, przed ujściem do morza występują typowe piaski wydmowe.
Uchodzi do Bałtyku w Ustce.
Słupia przepływa przez kilka jezior. Szerokość koryta: od 7 m w górnej części rzeki do 40 przy ujściu, średni przepływ przy ujściu 15,5 m³/s, średni spadek około 1,3‰[4].
Od północy zlewnia Słupi graniczy ze zlewnią Bałtyku, od zachodu ze zlewnią rzeki Wieprzy, od południa ze zlewnią Brdy, od wschodu ze zlewniami rzek Łeba i Łupawa.
Od Jeziora Gowidlińskiego do ujścia prowadzi 125 km turystyczny szlak kajakowy, 62-kilometrowy odcinek od Sulęczyna do Gałąźni Małej widnieje w wykazie górskich szlaków kajakowych z najsłynniejszym na Pomorzu odcinkiem Rynną Sulęczyńską[5]. Do uprawiania turystyki kajakowej poza głównym szlakiem, można jeszcze spłynąć Bytową, Kamienicą oraz Skotawą. W 2006 roku na całym szlaku zostały postawione pamiątkowe kamienie pamięci papieża Jana Pawła II, który w 1964 roku odbył spływ Słupią[6].
Na morskich wodach wewnętrznych rzeki Słupi w granicach portu Ustka został ustanowiony okresowy obwód ochronny dla troci wędrownej i łososia, który obowiązuje od 15 września do 31 grudnia każdego roku. Wprowadzono ograniczenie w sportowym połowie ryb, polegające na zakazie połowu metodą spinningową na wodach portowych[10].
W ujściu rzeki Słupi w półkolu zakreślonym promieniem długości 500 m w kierunku morza ze wschodniej głowicy wejścia do portu Ustka został ustanowiony stały obwód ochronny, gdzie obowiązuje zakaz połowu organizmów morskich[11].
Historia
Do 1945 r. oficjalną nazwą rzeki była niemiecka nazwa Stolpe[12].
W okresie międzywojennym dolny i środkowy bieg rzeki tj. od jeziora Żukówko posiadał polskie egzonimySłupa[13][14][15][16] i Słupica[17]. Natomiast na terenie II RP powyżej Żukówka, oprócz głównej nazwy Słupia występowały nazwy odcinkowe Słupica[13][17] od jeziora Żukówko do jeziora Pręgożyno i nazwa Słupska[18] od jeziora Pręgożyno do źródeł. W 1948 r. ostatecznie ustalono urzędowo polską nazwę Słupia[19].
↑Tabl. 10.6 Odpływ metali ciężkich rzekami do Morza Bałtyckiego w 2012 r.. W: Rocznik statystyczny gospodarki morskiej 2013. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2014-01-21, s. 338. Cytat: „Wyniki Państwowego Monitoringu Środowiska w zakresie Monitoringu Wód” – Główny Inspektorat Ochrony Środowiska.
↑Zarządzenie Nr 2/2001 Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w Słupsku z dnia 10 maja 2001 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2001 r. Nr 17, poz. 331)
↑Zarządzenie Nr 1 Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w Słupsku z dnia 25 stycznia 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2000 r. Nr 9, poz. 84)
↑ abGowidlino. W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P31 S25 (alt. A31 B25) Gowidlino,Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1937.
↑Miastko (Rummelsburg). W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P32 S24 (alt. A32 B24) Miastko (Rummelsburg),Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1937.
↑Słupsk. W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P31 S24 (alt. A31 B24) Słupsk ,Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1935.
↑Stolpmünde. W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P30 S24 (alt. A30 B24) Stolpmünde (Ustka) ,Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1935.
↑ abLipusz i Bytowo (Bütow). W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P32 S25 (alt. A32 B25) Lipusz i Bytowo (Bütow), Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1937.
↑Kartuzy. W: Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. P31 S26 (alt. A31 B26) Kartuzy, Wojskowy Instytut Geograficzny Warszawa 1937.
↑Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 21)