Pierre Chailley
Klasa
|
okręt podwodny
|
Historia
|
Stocznia
|
Normand, Hawr
|
Położenie stępki
|
maj 1917
|
Wodowanie
|
19 grudnia 1922
|
Marine nationale
|
Wejście do służby
|
1922
|
Wycofanie ze służby
|
13 maja 1936
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu
|
884 tony 1191 t
|
Długość
|
70 m
|
Szerokość
|
7,52 m
|
Zanurzenie
|
4,04 m
|
Rodzaj kadłuba
|
dwukadłubowy
|
Napęd
|
2 silniki Diesla o łącznej mocy 1800 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1400 KM 2 śruby
|
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu
|
13,75 węzła 8,5 w.
|
Zasięg
|
powierzchnia: 2800 Mm przy 11 w. zanurzenie: 80 Mm przy 5 w.
|
Uzbrojenie
|
6 torped, 40 min
|
Wyrzutnie torpedowe
|
4 x 450 mm (2 na dziobie, 2 zewnętrzne obracalne)
|
Załoga
|
44
|
Pierre Chailley – francuski oceaniczny podwodny stawiacz min z okresu międzywojennego. Został zwodowany 19 grudnia 1922 roku w stoczni Normand w Hawrze i ukończony do końca tego roku. Okręt służył w Marine nationale do 1936 roku.
Projekt i dane taktyczno–techniczne
„Pierre Chailley” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1917 roku[1]. Okręt, zaprojektowany przez Marie-Augustina Normanda i Fernanda Fenaux, stał się protoplastą późniejszych francuskich podwodnych stawiaczy min typu Saphir[1][2].
„Pierre Chailley” był oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 70 metrów, szerokość 7,52 metra i zanurzenie 4,04 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 884 tony, a w zanurzeniu 1191 ton[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki Diesla Sulzer(inne języki) o łącznej mocy 1800 koni mechanicznych (KM)[1][2][3]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1400 KM[1][2][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13,75 węzła na powierzchni i 8,5 węzła w zanurzeniu[1][2][3]. Zasięg wynosił 2800 Mm przy prędkości 11 węzłów w położeniu nawodnym oraz 80 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][2][3].
Głównym uzbrojeniem okrętu było 40 min o masie 200 kg każda[2], które były przechowywane w pionowych szybach umieszczonych w zewnętrznych zbiornikach balastowych, z bezpośrednim mechanizmem zwalniającym (systemu Fenaux)[1][3]. Uzbrojenie uzupełniały cztery wyrzutnie torped kalibru 450 mm (dwie wewnętrzne na dziobie i dwie zewnętrzne), z łącznym zapasem 6 torped[1][3][4]. Załoga okrętu składała się z 4 oficerów oraz 40 podoficerów i marynarzy[1][2][3].
Budowa i przebieg służby
„Pierre Chailley” zbudowany został w stoczni Normand w Hawrze[1][2]. Stępkę okrętu położono w maju 1917 roku[2], został zwodowany 19 grudnia 1922 roku i do końca roku ukończony[1][2][3]. Otrzymał nazwę na cześć francuskiego oficera okrętu podwodnego „Curie” Pierre’a Chailleya, który zginął na nim 20 grudnia 1914 roku[5][a].
Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 13 maja 1936 roku, kiedy został skreślony z listy floty[1][3].
Uwagi
- ↑ Okręt nie otrzymał numeru burtowego[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 213.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 160.
- ↑ a b c d e f g h i j Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 182.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
- ↑ Paul Étienne Pierre CHAILLEY. Ecole Navale. [dostęp 2016-11-18]. (fr.).
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Paul Étienne Pierre CHAILLEY. Ecole Navale. [dostęp 2016-11-18]. (fr.).
Zobacz też
Typy francuskich okrętów z okresu I wojny światowej