Północno-zachodnie ściany Papirusowych Turni opadają do Szymkowego Żlebu, który wybiega na Przełęcz Stolarczyka z Doliny Czarnej Jaworowej, a dokładnie z kotlinki nazwanej Czarnym Bańdziochem. Południowe ściany tych turni są bardziej urwiste, opadają w stronę Baraniej Kotliny w Dolinie Dzikiej. Te ostatnie ściany są przecięte wybitnym, ukośnie biegnącym zachodem: Papirusową Drabiną. Poniżej niego znajdują się Papirusowe Spady. W prawej części tego urwiska można wyróżnić trzy żlebki: Skrajny Papirusowy Żlebek, Pośredni Papirusowy Żlebek i Zadni Papirusowy Żlebek[2].
Nazwy Papirusowych Turni i innych okolicznych obiektów upamiętniają dawnego poszukiwacza skarbów tatrzańskich. Pochodzący ze Śląska pomocnik stolarza na Spiszu, Johann Andreas Papirus, podczas jednej z wypraw w Tatry na jesieni 1771 r. został zaskoczony przez złe warunki pogodowe i zginął prawdopodobnie w Dolinie Dzikiej lub Dolinie Jastrzębiej[2].
Pierwsze wejścia na wszystkie trzy Papirusowe Turnie:
↑ abcdeWitold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 106–120. ISBN 83-217-2472-8.