PZL.26
PZL.26 SP-PZM Ignacego Giedgowda podczas zawodów Challenge 1934
|
Dane podstawowe
|
Państwo
|
Polska
|
Producent
|
PZL
|
Typ
|
samolot sportowy, samolot turystyczny
|
Konstrukcja
|
konstrukcja mieszana, wolnonośny dolnopłat
|
Załoga
|
1
|
Historia
|
Data oblotu
|
marzec 1934
|
Lata produkcji
|
1934 (zbudowano prototyp i 5 egzemplarzy)
|
Dane techniczne
|
Napęd
|
1x silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony powietrzem, 6-cylindrowy, odwrócony, Menasco-Bucanner B-6 S3
|
Moc
|
194,8 kW (265 KM)
|
Wymiary
|
Rozpiętość
|
10,42 m
|
Długość
|
7,50 m
|
Wysokość
|
2,09 m
|
Powierzchnia nośna
|
16,30 m²
|
Masa
|
Własna
|
560 kg
|
Startowa
|
795 kg
|
Zapas paliwa
|
180 l
|
Osiągi
|
Prędkość maks.
|
298 km/h
|
Prędkość minimalna
|
61 km/h
|
Prędkość wznoszenia
|
6 m/s
|
Pułap
|
5500 m
|
Zasięg
|
800 km
|
Dane operacyjne
|
|
PZL.26 – polski samolot sportowy projektu inżynierów Jerzego Dąbrowskiego, Piotra Kubickiego i Franciszka Misztala opracowany i oblatany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
Historia
Samolot PZL.26 został opracowany na zamówienie polskiego lotnictwa wojskowego dla potrzeb zawodów Challenge mających się odbyć w roku 1934, jako rozwinięcie konstrukcji PZL.19 z mocniejszym silnikiem. Prace sfinansowała Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Samolot oblatano wczesną wiosną 1934 roku. Koncepcję samolotu PZL.26 wykorzystał Jerzy Dąbrowski we wstępnym projekcie myśliwca PZL.55.
Służba w lotnictwie
Samolot był oblatany z silnikiem Gipsy 180 KM. Jednak uznano, iż dla celów poprawy osiągów należy zastosować silnik o większej mocy. Wybór padł na silnik rzędowy Menasco Bucaneer o mocy 265 KM. Samolot w roku 1934 wziął udział w zawodach Challenge 1934. Niestety, nie zakupiono do samolotów silników treningowych (tylko na czas treningu – na których trenować przed zawodami mieli zawodnicy). W efekcie ci zawodnicy, którzy solidnie trenowali jako pierwsi przekroczyli granicę 72 godzin pracy – jaką tylko liczbę godzin pracy gwarantowała fabryka tych silników[1]. Skutkiem przekroczenia tego czasu były ciężkie awarie silników (pękanie wałów korbowych) – trzy samoloty nie ukończyły konkursu, a dwa pozostałe zajęły 11. i 17. miejsce. Później był krótko wykorzystywany w lotnictwie sportowym. Przyczyną wycofania samolotu z lotnictwa były bardzo wysilone, zawodne i zużywające dużo paliwa zawodnicze silniki Menasco.
Opis techniczny
Trzy-miejscowy metalowy duralowy dolnopłat ze stałym podwoziem. Samolot był wyposażony w silnik rzędowy Menasco Bucaneer B-6S3 o mocy 265 KM.
Wersje
- PZL.26 – samolot zawodniczy, sportowy.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Ciągi oznaczeń samolotów produkowanych przez zakłady
PZLPZL przed 1939 r. |
|
---|
PZL Warszawa-Okęcie |
|
---|
WSK-Mielec |
|
---|
PZL-Świdnik |
|
---|
Szybowce zakładów PZL |
|
---|