Książę Maksymilian Józef był synem Piusa Augusta Wittelsbacha (1786-1837) i Amalii Luizy Arenberg (1789-1823). Odebrał staranne wykształcenie, o które zadbała matka i stryj król BawariiMaksymilian I Józef. Uczęszczał do szkoły publicznej w Monachium. Potem słuchał wykładów na uniwersytecie, przede wszystkim z historii i przyrody. Przez całe życie pozostał wierny zamiłowaniom i upodobaniom studenckim[1]. Odbył wiele dalekich podróży, był bardzo oczytany (jego biblioteka liczyła około 27 000 tomów, głównie treści historycznej).
Miał wszechstronne zainteresowania. Pisał, komponował, śpiewał. Prowadził słynne „sympozja“, na których skupiał wokół siebie rodzinny, bawarski krąg.[2] Wybudował nowy pałac przy ulicy Ludwika. Lubił cyrk. Na dziedzińcu nowego pałacu popisywał się sztuczkami cyrkowymi. Uchodził za promotora i popularyzatora bawarskiej muzyki folklorystycznej. Był miłośnikiem gry na cytrze – instrumencie uznawanym w tamtych czasach za mało prestiżowy[2].
Miał demokratyczne przekonania. Pisał artykuły w duchu wolnościowym, które umieszczał anonimowo w czasopismach[3]. Wydał książkę Wędrówki na Wschód. Swoim bezkompromisowym zachowaniem i antydworskim nastawieniem nie był popularny na dworze. O względy nie zabiegał. Mimo to był bardzo popularny i lubiany. W 1839 roku został honorowym członkiem Bawarskiej Akademii Nauk.
Brigitte Hermann: Cesarzowa Elżbieta. Warszawa 1999. ISBN 83-06-02755-8.
Jean DesJ.D.CarsJean DesJ.D., Ludwik II Bawarski, TeresaT.Jekielowa (tłum.), Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1997, ISBN 83-06-02618-7, OCLC177315161. Brak numerów stron w książce
Erika Bestenreiner: Sisi und ihre Geschwister. 2. Auflage. Piper, München, 2003. ISBN 3-492-24006-2.
Sigrid-Maria Größing: Sisi und ihre Familie. Ueberreuter Verlag, Wien 2005, ISBN 3-8000-3857-9.