Małgorzata Omilanowska, Olga Tokarczuk i Irek Grin na IV Festiwalu Góry Literatury (2018)
Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk [1] z domu Jakubowska[2] (ur. 10 kwietnia 1960 w Warszawie [3] ) – polska historyk sztuki i nauczycielka akademicka, profesor nauk humanistycznych . W latach 2012–2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego , w latach 2014–2015 minister kultury i dziedzictwa narodowego , od 2024 dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie .
Życiorys
W 1979 ukończyła XVIII Liceum Ogólnokształcące im. Jana Zamoyskiego w Warszawie [3] . W 1984 została absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim [4] . Kształciła się także na wydziale architektury Uniwersytetu Technicznego w Berlinie [3] . W 1994 na podstawie napisanej pod kierunkiem Tadeusza Jaroszewskiego rozprawy zatytułowanej Stefan Szyller (1857–1933) – życie i twórczość uzyskała na Wydziale Historycznym UW stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o sztuce. Habilitowała się w 2005 w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w oparciu o pracę Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej [1] . W 2013 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[1] [5] .
Uzyskiwała stypendia zagraniczne, m.in. przyznane przez British Academy . Od 1985 zawodowo związana z Instytutem Sztuki PAN, gdzie była m.in. zastępczynią dyrektora (1999–2007) i redaktor naczelną Słownika Architektów Polskich . Została też wykładowczynią Uniwersytetu Gdańskiego , od 2006 na stanowiskach profesorskich[1] . W 2008 objęła stanowisko dyrektora Instytutu Historii Sztuki UG. Została członkinią rady naukowej Instytutu Herdera w Marburgu , a także członkinią Komitetu Nauk o Sztuce PAN[1] . W 2006 powołana na funkcję prezesa stowarzyszenia Patria Polonorum [6] .
12 stycznia 2012 objęła stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego . 17 czerwca 2014 powołana na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego, zastępując Bogdana Zdrojewskiego . 22 września 2014 objęła to samo stanowisko w rządzie Ewy Kopacz . 16 listopada 2015 zakończyła pełnienie funkcji ministra.
Została następnie przez radę powierniczą wybrana na stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie w miejsce przechodzącego na emeryturę Andrzeja Rottermunda . Ówczesny minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński odmówił jednak powołania jej na to stanowisko, motywując to względami politycznymi[7] .
W 2019 wybrana w skład Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[8] . W 2023 wybrana na kolejną kadencję rady, w styczniu 2024 objęła funkcję przewodniczącej Zespołu I Nauk Humanistycznych RDN[9] .
W kadencji 2021–2024 członkini Rady Uniwersytetu Gdańskiego [10] . W 2022 powołana w skład rady Muzeum Gdańska [11] i Rady Odbudowy Pałacu Saskiego[12] . We wrześniu 2024 została powołana na stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie[13] .
Życie prywatne
Dwukrotnie zamężna; ma córkę[14] [15] .
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2014 odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej [16] oraz Krzyżem Wielkim Orderu Oranje-Nassau [17] . W 2018 udekorowana Orderem Sztuki i Literatury I klasy[18] .
W 2016 wyróżniona tytułem honorowego obywatela Połągi [19] .
Wybrane publikacje
Architekt Stefan Szyller 1857–1933. Warszawski architekt doby historyzmu , Wydawnictwa Fundacji „Historia pro Futuro”, Warszawa 1995.
Atlas zabytków architektury w Polsce (współautorka), PWN, Warszawa 2001.
Berlin , „Wiedza i Życie”, Warszawa 2000.
Gdańsk i Pomorze Wschodnie (współautorka), „Wiedza i Życie”, Warszawa 2001.
Most i wiadukt księcia Józefa Poniatowskiego , PWN, Warszawa 1991.
Nadbałtyckie Zakopane – Połąga w czasach Tyszkiewiczów , Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2011.
Polska. Pałace i dwory , Sport i Turystyka – Muza, Warszawa 2004.
Polska. Świątynie, klasztory i domy modlitwy , Sport i Turystyka – Muza, Warszawa 2008.
Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej , Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2004.
Zagadki z historii sztuki , Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2001.
Przypisy
↑ a b c d e Prof. dr hab. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk , [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB ) [dostęp 2021-12-02] .
↑ Omilanowska Małgorzata [online], memoiresdeguerre.com, 26 grudnia 2022 [dostęp 2023-03-19] (fr. ) .
↑ a b c Omilanowska-Kiljańczyk Małgorzata [online], gedanopedia.pl [dostęp 2023-03-19] .
↑ Prof. dr hab. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk [online], radon.nauka.gov.pl [dostęp 2023-10-23] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2013 r. nr 115-10-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 809 ).
↑ Dr hab. Małgorzata Omilanowska, prof. IS PAN , ispan.pl [zarchiwizowane 2014-04-13] .
↑ Minister Gliński nie chce powołać Małgorzaty Omilanowskiej na stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego [online], polityka.pl, 5 lutego 2016 [dostęp 2016-05-05] .
↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających , konstytucjadlanauki.gov.pl, maj 2019 [zarchiwizowane 2019-05-25] .
↑ Prof. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk Przewodniczącą zespołu Rady Doskonałości Naukowej [online], ug.edu.pl, 17 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-26] .
↑ Rada Uczelni Uniwersytetu Gdańskiego wybrana [online], ug.edu.pl, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-22] .
↑ Nowa rada Muzeum Gdańska [online], gdansk.pl, 5 października 2022 [dostęp 2022-10-05] .
↑ Tomasz T. Urzykowski Tomasz T. , Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS [online], wyborcza.pl, 9 września 2022 [dostęp 2022-09-13] .
↑ Zmiana na stanowisku dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie , gov.pl, 12 września 2024 [zarchiwizowane 2024-09-12] .
↑ Pani od kultury [online], interia.pl, 24 marca 2015 [dostęp 2024-09-28] .
↑ Beata B. Czechowska-Derkacz Beata B. , Życie jest tu i teraz [online], ug.edu.pl, 28 stycznia 2022 [dostęp 2024-09-28] .
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana [online], quirinale.it [dostęp 2015-09-26] (wł. ) .
↑ Minister Małgorzata Omilanowska kawalerem Orderu Oranje-Nassau MKiDN [online], mkidn.gov.pl, 25 czerwca 2014 [dostęp 2020-08-19] .
↑ Cérémonie de remise de décorations dans l’ordre des Arts et des Lettres [online], pl.ambafrance.org, 17 sierpnia 2018 [dostęp 2023-10-23] (fr. ) .
↑ Lenkijos mokslininkei – Palangos garbės pilietės titulas [online], diena.lt, 30 grudnia 2016 [dostęp 2017-04-13] (lit. ) .
Bibliografia
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Identyfikatory zewnętrzne: